در برخي از تواريخ آمده است: هنگامي كه امام حسين(عليه السلام) چند قدمي از خيمه ها دور شد، حضرت زينب(عليها السلام) از خيمه بيرون آمد و صدا زد: «برادرم! لحظه اي درنگ كن تا وصيّت مادرم فاطمه(عليها السلام) را نسبت به تو عمل كنم».



امام(عليه السلام) توقّف كرد و پرسيد: آن وصيت چيست؟



زينب(عليها السلام) فرمود: مادرم به من وصيّت كرده بود: هنگامي كه نور چشمم حسين روانه ميدان جنگ با دشمن شد، عوض من گلويش را ببوس. آنگاه زينب گلوي برادر را بوسيد و به خيمه بازگشت. 1





*



برادر به قربان خُلق نكويت اجازه بفرما ببوسم گلويت

*



اجازه بفرما ببوسم گلويت