تولد



امام حسين در سوّم شعبان سال چهارم هجري متولد شد و حدود 7 سال با پيامبرخدا(صلي الله عليه وآله) و فاطمه و 47 سال با پدرش اميرالمؤمنين و 47 سال با برادرش امام حسن زندگي كرد. آن حضرت داراي 6 پسر و چهار دختر بود.



امامت



حسين بن علي(عليهما السلام) در سال پنجاه هجري، در سن 47 سالگي پس از شهادت برادرش امام مجتبي(عليه السلام) به امامت رسيد و مدت امامتش ده سال به طول انجاميد.



تواضع سالار شهيدان



ابن عَبْد الْبِرّ در الإستيعاب مي نويسد: امام حسين(عليه السلام) 25 بار پياده به حج مشرف شد (1) در روايت آمده است كه روزي امام حسين(عليه السلام) در حالي كه از كوچه اي مي گذشت،



جمعي از فقرا را ديد كه به خوردن غذا مشغولند. آنان حضرت را به خوردن غذا دعوت



كردند. امام اين آيه را تلاوت كرد: إِنَّ الله لاَ يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ «خدا مستكبران را دوست نمي دارد». بر جمع آنان وارد شد و از غذايشان خورد و در حقشان دعا كرد و آنان را به منزل خود دعوت نمود. آنگاه كه فقيران به منزل امام رفتند، حضرت دستور داد آنچه دارند براي پذيرايي از اين ميهمانان بياورند. (2) (برخي نوشته اند كه امام(عليه السلام) وقتي در جمع آنها شركت جست، فرمود: غذاي شما ازصدقه است وبر من روانيست از آن بخورم).



امام حسين (عليه السلام) در قرآن



امام حسين(عليه السلام) در آيات قرآن مورد توجّه قرار گرفته و اين آيات را مي توان به سه دسته تقسيم كرد:



1 ـ در برخي از آيات، از «خمسه طيبه و اهل بيت عصمت و طهارت» سخن گفته شده كه امام حسين(عليه السلام) يكي از آنها است مانند آيات تطهير، آيات ذوي القربي، آيات عترت، آيات نذر علي و فاطمه و... و همچنين در دوران انبياي گذشته گاهي از اهل بيت و خمسه طيّبه سخن گفته شده از جمله در زمان آدم(عليه السلام). (3)



صاحب «الدرّ الثمين» در تفسير آيه ...فَتَلَقّي آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمات...



روايتي نقل كرده كه در آن آمده است: «أنّه (آدم(عليه السلام)) رأي ساق العرش و أسماء النّبي و الأئمة (عليهم السلام)فلقنه جبرئيل: قل : يا حميد بحقّ محمّد، يا عالي بحقّ علي، يا فاطر بحقّ فاطمة، يا محسن بحقّ الحسن والحسين ومنك الإحسان» وقتي به نام حسين رسيداشك از چشمان آدم جاري شد و خطاب به جبرئيل گفت: برادرم، جبرئيل! وقتي نام پنجمين را مي شنوم قلبم مي شكند... جبرئيل پاسخ داد:



او همانا از فرزندان تو است كه مصيبت ها در برابر مصيبت او كوچك وحقير مي شود. آدم گفت:



برادرم! آن مصيبت چيست؟ جبرئيل گفت: او با لب تشنه، غريب و يكه و تنها كشته مي شود، يار وياوري ندارد... فرياد برمي آورد:



«وا عطشاه، وا قلّة ناصراه...» هيچكس پاسخش نمي دهد جز با شمشير... سرش را مانند



گوسفند از قفا و پشت گردن مي برند، خيمه هايش را غارت مي كنند و سرش را همراه سرهاي يارانش بر سر نيزه ها زده، شهرها را مي گردانند... پس آدم و جبرئيل گريستند. (4)



2 ـ و در آياتي كه از «اولي الأمر» سخن گفته و اطاعت از آنها را براي مؤمنان لازم مي شمارد، بي ترديد امام حسين(عليه السلام) يكي از مصاديق بارز آنها است: أَطِيعُوا اللهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُوْلِي الاَْمْرِ مِنْكُمْ . (5)



3ـ برخي از آيات قرآن، مربوط به شخص امام حسين(عليه السلام) است. در روايات آمده است: سوره و الفجر، سوره امام حسين است. و مصداق آيه: يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ، شخص امام حسين(عليه السلام) است. (6) صاحب كتاب «الحسين في القرآن» (7) با بيش از 250 روايت



قابل اعتبار، ثابت كرده است كه 128 آيه از آيات قرآن مربوط به شخص امام حسين(عليه السلام) است.