در حديث است كه اميرالمؤمنين ( ع ) در صفين از سرزمين كربلا عبور كرد و تربت آنجا را بوئيد و فرمود : واها لك ايتها التربة ليحشرن منك اقوام يدخلون الجنة بغير حساب ( 1 ) . ايضا در حديث است ( نفس المهموم ص 30 ) كه رسول خدا درباره امام حسين عليه السلام فرمود : كأني به و قد استجار بحرمي و قبري فلا يجار ، و يرتحل الي ارض مقتله و مصرعه ، ارض كرب و بلاء ، و تنصره عصابة من المسلمين ، اولئك سادش الشهداء امتي يوم القيامة ( 2 ) . ايضا " نفس المهموم " ص 110 : خرج علي عليه السلام يسير بالناس حتي اذا كان بكربلا علي ميلين او ميل تقدم بين ايديهم حتي طاف بمك

يقال له المقذفان ، فقال : قتل فيها مائتا نبي و مائتا سبط نبي كلهم شهداء . ههنا مناخ ركاب و مصارع عشاق ، شهداء لا يسبقهم من قبلهم ولا يلحقهم من بعدهم ( 3) . از طرف ديگر مقام شهيد همان است كه قبلا گفته ايم . از طرف ديگر ابوالفضل عليه السلام كسي است كه ان له عند الله درجة يغبطه بها جميع الشهداء ( 4 ) . پس در اينجا سه مطلب است : الف - مقام شهيد در ميان ساير برجستگان و خدمتگزاران بشر كه قبلا بيان شده است .

ب - مقام شهداي كربلا در ميان ساير شهدا . ج - مقام ابوالفضل العباس در ميان شهداي كربلا

1- بحار الانوار ، ج 44 ص 255 [ شگفتا از تو اي خاك پاك كه اقوامي از درون تو محشور مي شوند كه بي حساب داخل بهشت مي گردند ] .

2- بحار الانوار ، جلد 44 ص . 298 [ ترجمه : گويا او را مي بينم كه به حرم و قبر من پناهنده شده ولي او را پناه ندهند ، و به سرزمين قتلگاه و شهادت خود كوچ مي كند ، سرزمين اندوه و گرفتاري . و گروهي از مسلمانان او را ياري مي دهند كه در قيامت سروران شهيدان امت منند ] .

3- علي عليه السلام از شهر بيرون شد و با مردم حركت كرد و چون به يك يا دو ميلي كربلا رسيد ، پيشاپيش آنان آمد تا به مكاني كه مقذفان نام داشت ، دوري زد و فرمود : در اينجا دويست پيامبر و دويست نواده پيامبر به قتل رسيده اند كه همه آنها شهيدند . اينجا باراند از سواران و قتلگاه عاشقان است ، شهيداني كه نه پيشينيانشان بر آنان سبقت جسته اند و نه آيندگان به مقام آنان رسند ] .

4- [ او را نزد خداوند درجه اي است كه تمام شهداء به حال او رشك مي برند .