دنائتهائي كه اصحاب يزيد به خرج دادند كه از قانون جنگ و فروسيت به كلي دور بود :



1- منع آب ( نه تنها بر حريف بلكه بر اطفال و كودكان ) .



2- كشتن اطفال ، خصوصا در برابر ديدگان مادر و خواهر و عمه ، نظير قضيه طفلي كه له قرطان ( 1 ) .



3- برهنه كردن بدن امام حسين به واسطه طمع در لباسهاي آن حضرت .



4- ريختن به سرزنها و كندن حلي و زيور از بدن آنها .



5- سنگباران و تير باران كردن آن عده قليل .



6- شماتتهاي لاذع ( 2 ) .



7- سر شهيد به گردن اسب آويختن .



8- سب و دشنام .



9- اسب تاختن بر بدن آن حضرت .



10- تنگ گرفتن بر اسيران و زدن آنها و سوار كردن آنها بر شتران بي جهاز .



11- غل كردن بيمار ( امام سجاد عليه السلام ) .



12- مقابل كردن سرها و اسراء .



13- جاي بد به اسيران دادن .



14- شماتت به اسيران داغديده .



15- جسارت به سر مقدس و دندانهاي مقدس .



16- كشتن زن ( مادر وهب ) .



17- عبور دادن اسيران از قتلگاه ( اگر به تقاضاي خود اسيران براي وداع نبوده ) .



18- آتش زدن به خيام در شبي كه اسرا بايد هنوز بمانند و بسر برند .



19- نان و غذا ندادن به اطفال به طوري كه اطفال معصوم از دست مردم نان و خرما مي گرفتند و ام كلثوم مانع مي شد .