جبن و طمع نمي توانند وقايع جنايت آميز كربلا را توجيه كنند و كينه شخصي نيز اگر علاوه شود همچنين ، زيرا كينه شخصي در كار نبوده . امام حسين هم در عاشورا فرمود : آيا حلالي را حرام و حرامي را حلال كرده ام - كه از روي عقيده با من بجنگيد ؟ - يا مالي را برده ام و خوني را ريخته ام - كه روي عداوت شخصي با من بجنگيد ؟ - جبن و طمع نمي توانند مثله و تنكيل و كشتن طفل صغير و آب بستن و اسب تاختن را توجيه كند . بايد گفت در طينت امثال شمر يك نوع خبث ذاتي و كينه با حقي وجود داشته و با هر عمل جوانمردانه مخالف بودند .