فرزدق به امام گفت : " قلوب الناس معك و سيوفهم مع بني امية ، و القضاء ينزل من السماء ، والله يفعل ما يشاء . " ( 1 ) مجمع بن عبيد عامري ( 2 ) گفت : " أما أشراف الناس فقد اعظمت رشوتهم و ملئت غرائرهم ، فهم الب واحد عليك ، و أما سائر الناس بعدهم فان قلوبهم تهوي اليك و سيوفهم غدا مشهورش عليك " ( 3 ) . ايضا بشر بن غالب در ذات عرق به نقل نفس المهموم ص . 93 فرزدق نظر عامة را گفت ، عامه اي كه محكوم روش كبراء و رؤساء بودند و از خود اراده اي نداشتند ولي مجمع بن عبيد تجزيه كرد اشراف بي ايمان را از عامه مؤمن ضعيف تابع صفت مقلد مسلك كه طبق منطق قرآن كريم هر دو در آتشند . در حقيقت



ترجمه : اما اشراف مردم كه رشوه فراوان به آنان داده شده و خرجينهاشان پرشده است ، لذا همه يكدست عليه تواند . و ساير مردم نيز دلهاشان مايل به شماست و شمشيرهاشان فردا عليه شما كشيده خواهد شد .



معناي جمله فرزدق اينست كه دل اينها با تو است ولي دلشان هيچ كاره است ، حاكم معزول است ولي شكمشان با دشمنان تو است و اينها هم بنده شكمنده و به امر شكم با دل خودشان مي جنگند ، قبل از اينكه با تو بجنگند ، با سپاه شكم به جنگ دل خودشان رفته اند و ضمير خود را مجروح كرده اند . اجمالا معلوم مي شود كه ممكن است بشر دلش حق را بخواهد و آرزو كند و در عين حال علي رغم عشق و علاقه اش قدم بردارد و به روي محبوب خودش خنجر بكشد . مي گويند مأمون شيعه امام كش بود . عموم مردم حق را دوست دارند يك نوع دوستي كاذبي يعني دوستي بي ريشه اي . نظير اشتهاي كاذب و اشتهاي صادق ، و نظير صبح كاذب و صبح صادق . تعصي الاله و أنت تظهر حبه ( 4) . . .