بنابر اين اصحاب حسين ( ع ) بر بدريون پيغمبر ( ص ) و صفينيون علي ( ع ) ترجيح داشتند ، همانطوري كه اصحاب عمر سعد هم بر بدريون ابوسفيان و صفينيون معاويه در شقاوت مزيت داشتند ، چون اينها مثل بدريون ابوسفيان طبق عقيده و عادت جنگ نمي كردندو مانند صفينيون معاويه هم مسئله اي مثل قتل عثمان اسباب اشتباهشان نشده بود . اينها در حالي جنايت مي كردند كه نداي دل و فرياد وجدانشان برخلاف بود . ( قلوبهم معك و سيوفهم عليك ) . اينها گريه مي كردند و فرمان قتل مي دادند ، اشك مي ريختند و گوشواره از گوش فرزندان حسين ( ع ) مي كشيدند ، مي لرزيدند و آهنگ بريدن سر حسين داشتند . ( كه در صفحه 110 " نفس المهموم " آمده ) :مناخ ركاب و مصارع عشاق ، شهداء لا يسبقهم من كان قبلهم و لا يلحقهم من بعدهم [ ترجمه : اينجا بارانداز سواران و قتلگاه عاشقان است ، شهدائي كه نه پيشينيان بر آنان سبقت جسته و نه آيندگان به مقام آنان دست يابند ] .