قبلا لقب سيد الشهداء از آن حمزه عموي رسول اكرم بود و بعد به اباعبدالله اختصاص داده شد . شهادت اباعبدالله فراموشاند آنها را . وضع اصحاب اباعبدالله هم طوري بود كه بر همه شهداء پيشين سبقت گرفت و خود اباعبدالله فرمود : اني لا اعلم اصحابا اوفي و لا خيرا من اصحابي و لا اهل بيت اوصل و لا افضل من اهل بيتي . اصحاب اباعبدالله ، هم از طرف دوست آزاد بودند هم از طرف دشمن . خود اباعبدالله فرمود آنها به غير من كاري ندارند و خودش هم شخصا اجازه رفتن به آنها داد و فرمود از تاريكي شب استفاده كنيد . سر را هم پائين انداخت كه تلاقي نگاهها موجب حياء آنها نشود.



بنابر اين آنها نه در تنگناي دشمن واقع شده بودند مثل اصحاب طارق بن زياد كه طارق كشتيها و خوراكيها را ( مگر به مقدار يك روز ) سوزانيد ، و نه دوست از آنها خواهش و التماسي كرده بود و آنها را در رودربايستي گذاشته بود ، حتي از اينكه نگاهش در آنها تأثير كند اجتناب كرد( 1 ) .