متاسفانه اين حادثه تاريخي در دست ما تحريف معنوي شده است و تحريف معنوي بسيار خطرناكتر از تحريف لفظي است . آنچه سبب شده است كه اين حادثه بزرگ براي ما از اثر و خاصيت بيفتد ، تحريفات معنوي است نه تحريفات لفظي ، يعني اثر سوء تحريفات معنوي از تحريفات لفظي بيشتر است. تحريف معنوي يعني چه ؟ در يك جمله ممكن است ما از لفظ ، نه كم كنيم و نه زياد ، ولي وقتي كه مي خواهيم آن را توجيه و تفسير كنيم ، طوري توجيه و تفسير كنيم كه درست برخلاف و بر ضد معني واقعي آن جمله باشد .



براي اين موضوع فقط يك مثال كوچك عرض مي كنم تا مطلب روشن شود . در روزي كه مسجد مدينه را بنا مي كردند ، عمارياسر فوق العاده تلاش صادقانه مي كرد ، نقل كرده اند ( از نقلهاي مسلم است ) كه پيغمبر اكرم فرمود : يا عمار ! تقتلك الفئة الباغية ( 1 ) اي عمار ! ترا آن دسته اي مي كشند كه سركشند .



اشاره به آيه قرآن است كه مي فرمايد اگر دو دسته از مسلمانان با يكديگر جنگيدند و يك دسته سركشي كرد ، شما به نفع آن دسته ديگر عليه دسته سركش وارد شويد و اصلاح كنيد . اين جمله را كه پيغمبراكرم ( ص ) درباره عمارفرمود : شخصيت بزرگي به او داد . لهذا عمار كه در صفين در خدمت





اميرالمؤمنين ( ع ) بود ، وزنه بزرگي در لشكر علي عليه السلام شمرده مي شد ، حتي افراد ضعيف الايماني بودند كه تا وقتي كه عمار كشته نشده بود هنوز مطمئن نبودند عملي كه در ركاب علي ( ع ) مي كنند ، بحق است ،يعني كشتن معاويه و سپاهيان او جايز است . روزي كه عمار به دست اصحاب معاويه در لشكر اميرالمؤمنين ( ع ) كشته شد ، ناگهان فرياد از همه جا بلند شد كه حديث پيغمبر صادق آمد . بهترين دليل براي اينكه معاويه و يارانش بر باطل اند اين استكه اينها قاتل عمار هستند و پيغمبر اكرم ( ص ) در گذشته خبر داد : يا عمار ! تقتلك الفئة الباغية ( 2 ) كه اشاره است به آيه : و ان طائفتان من المؤمنين اقتتلوا فاصلحوا بينهما فان بغت احديهما علي الاخري فقاتلوا التي تبغي حتي تفي ء الي امرالله ( 3 ) . امروز مثل آفتاب روشن شد كه لشكر معاويه ، لشكر " باغي " يعني سركش و ظالم و ستمگر است و حق با لشكريان علي است .



پس به نص قرآن بايد به نفع لشكريان علي ( ع ) ، عليه لشكريان معاويه وارد جنگ شد . اين قضيه تزلزلي در لشكر معاويه ايجاد كرد . معاويه كه هميشه با حيله و نيرنگ كار خود را پيش مي برد ، اينجا دست به يك تحريف معنوي زد ، چون نمي شد انكار كرد و گفت پيغمبر ( ص ) درباره عمار چنين چيزي نگفته است ، زيرا اقلا شايد پانصدنفر در آنجا بودند كه شهادت مي دادند كه ما اين جمله را از پيغمبر ( ص ) شنيديم و يا از كسي



شنيديم كه او از پيغمبر شنيده بود . بنابراين ، اين جمله پيغمبر درباره عمار قابل انكار نبود . شاميها به معاويه اعتراض مي كردند كه عمار را ما كشتيم و پيغمبر فرمود : تقتلك الفئة الباغية ، گفت اشتباه كرديد ! درست است كه پيغمبر فرمود عمار را آن فئه سركش ، طائفه سركش ، لشكرسركش مي كشند ، ولي عمار را ما نكشتيم ! گفتند لشكريان ما كشتند . گفت نه ! عمار را علي كشت كه او را به اينجا آورد و موجبات كشته شدنش را فراهم كرد ! عمروعاص دو پسر داشت ،يكي مانند خودش دنيادار و دنياپرست و ديگري نسبتا جوان مؤمن و با ايماني بود و با پدرش هماهنگي نمي كرد . اسم او عبدالله بود . در يك جلسه اي كه عبدالله حاضر بود ، همين مغلطه معنوي را بكار بردند . عبدالله گفت اين چه حرفي است كه مي زنيد ، اين چه مغلطه كاري است كه مي كنيد ؟ ! چون عمار در لشكر علي بود پس علي او را كشت ؟ ! گفتند بله ! گفت پس بنابراين حمزه سيدالشهدا را هم پيغمبر كشت ، چون حمزه سيدالشهداء در لشكر پيغمبر بود و كشته شد .



معاويه ناراحت و عصباني شد به عمروعاص گفت چرا جلوي اين پسر بي ادبت را نمي گيري ؟ ! اين را مي گويند تحريف معنوي . اگر بخواهيم حوادث و قضايا را تحريف معنوي كنيم ، چگونه تحريف مي كنيم ؟ حوادث و قضاياي تاريخي از يك طرف علل و انگيزه ها و از طرف ديگر منظور و هدفهايي دارند . تحريف يك حادثه تاريخي اين است كه يا علل و انگيزه هاي آن حادثه را بگونه اي غير از آنچه كه بوده است بگوئيم ، يا هدف و منظور آن را بگونه اي غير از آنچه كه بوده است تفسير كنيم . مثال : شما به منزل يك شخصي كه از مكه آمده است مي رويد .



انگيزه شما اين است كه زيارت كردن حاجي مستحب است ، لذا به ديدن او مي رويد . يك نفر مي گويد مي داني چرا فلان كس به خانه فلان شخص رفت ؟ ديگري مي گويد چرا ؟ مي گويد منظور او از رفتن به منزل فلاني اين استكه دختر او را براي پسرش خواستگاري كند ، موضوع مكه را بهانه كرده است . منظور شما را اين چنين تحريف مي كنند . اين را تحريف معنوي مي گويند . حادثه تاريخي عاشورا از يك طرف علل و انگيزه هايي داردو از طرف ديگر هدفها و منظورهاي عالي . ما مسلمانان ، ما شيعيان حسين بن علي ( ع ) اين حادثه را تحريف كرديم همان طور كه معاوية بن ابوسفيان جمله پيغمبر درباره عمار تقتلك الفئة الباغية را تحريف كرد. يعني حسين عليه السلام در نهضت خود انگيزه اي داشت ، ما چيز ديگري براي آن تراشيديم ! حسين يك هدف و منظور خاصي داشت ، ما يك هدف و منظور ديگري براي او تراشيديم ! اباعبدالله عليه السلام نهضتي فوق العاده با عظمت و مقدس كرده است .



تمام شرائط تقدس يك نهضت ، در نهضت اباعبدالله هست كه نظيرش در دنيا وجود ندارد . آن شرائط چيست ؟ اولين شرط يك نهضت مقدس اين است كه منظور و هدف آن ، شخصي و فردي نباشد ، بلكه كلي ، نوعي و انساني باشد . يك وقت كسي نهضت مي كند بخاطر شخص خودش و يك وقت كسي نهضت مي كند بخاطر اجتماع ، بخاطر انسانيت ، بخاطر حقيقت ، بخاطر حق ، بخاطر توحيد ، بخاطر عدالت ، بخاطر مساوات ، نه بخاطر خودش ، در واقع آن وقتي كه او نهضت مي كند ديگر خودش به عنوان يك فرد نيست ،اوست و همه انسانهاي ديگر . به همين جهت كساني كه در دنيا ، حركاتشان ، اعمالشان ، نهضتهايشان بخاطر شخص خودشان نبوده است ، بخاطر بشريت بوده است ، بخاطر انسانيت بوده است ، بخاطر حق و عدالت و مساوات بوده است ، بخاطر توحيد و خداشناسي و ايمان بوده است ، همه افراد بشر آنها را دوست دارند . همان طور كه پيغمبر ( ص ) فرمود : حسين مني و انا من حسين ( 4) ، ما هم مي گوئيم : حسين منا و نحن من حسين چرا مي گوئيم ؟ براي اينكه حسين عليه السلام در 1328 ( 5 ) سال پيش براي ما و بخاطر ما و بخاطر همه انسانهاي عالم قيام كرد . قيامش ، قيام مقدس بود ، قيام پاك بود ، از منظورهاي شخصي بيرون بود . شرط دوم براي اينكه قيامي مقدس باشد ، اين است كه آن قيام با يك بينش و درك و بصيرت قوي توام باشد . يعني چه ؟ يعني يك وقت





مردم اجتماعي ، خودشان در غفلتند ، بي خبرند ، نمي فهمند ، جاهلند . يك فرد بصير ، چيز فهم و با درك پيدا مي شود كه درد اين مردم را صددرجه از خودشان بهتر مي فهمد . دواي اين مردم را از خود اين مردم بهتر مي فهمد . در وقتي كه ديگران هيچ چيز را نمي فهمند و درك نمي كنندو در ظاهر هم نمي بينند . يك فرد بصير و چيز فهم كه باصطلاح ، آنچه را كه مردم ديگر در آئينه نمي بينند او در خشت خام مي بيند ، پيدا مي شود كه قيام و نهضت مي كند . بيست سال ، سي سال ، پنجاه سال مي گذرد تازه ملت بيدار مي شود كه فلان شخص كه قيام كرد ،حركت كرد ، نهضت كرد ، چه منظورهاي مقدسي داشت . پدران ما در بيست سال ، سي سال ، چهل سال ، پنجاه سال پيش ، ارزش اين را درك نمي كردند ! مثلا مرحوم سيدجمال الدين اسدآبادي در حدود شصت ، هفتاد سال پيش ( فوت اين مرد در سال 1310 قمري بوده است ،چهارده سال قبل از مشروطيت ) قيام كرد و يك نهضت اسلامي در كشورهاي اسلامي بپا كرد ، شما امروز كه تاريخ اين مرد را مي خوانيد ، مي بينيد واقعا غريب و تنها بوده است ، درد و دواي ملت مسلمان را احساس مي كرد ولي خود ملت نمي فهميد ، خود ملت به او دهن كجي مي كرد ، خود ملت او را مسخره مي كرد ، ملت از او حمايت نمي كرد . حالا كه شصت ، هفتاد سال گذشته است ، وقتي كه زواياي تاريخ درست روشن مي شود ، مي بينيم اين مرد چه چيزهايي را در آن روز مي فهميده كه اساسا نودونه درصد ملت ايران نمي فهميده اند . لااقل آن دو نامه اي را كه اين مرد بزرگ نوشته است ببينيد ، يكي نامه اي كه به مرحوم آيت الله ميرزاي شيرازي بزرگ اعلي الله مقامه نوشته است و ديگر نامه اي كه به عموم علماي ايران به عنوان يك متحدالمأل فرستاده است . يا نامه هايي را كه اين مرد براي مرحوم حاج شيخ محمدتقي بجنوردي در مشهد و براي فلان عالم بزرگ در اصفهان ، و فلان عالم بزرگ در شيراز فرستاده است ،بخوانيد تا ببينيد اين مرد چقدر خوب مي فهميده است ، چقدر درك مي كرده است ، چقدر خوب استعمار را مي شناخته و چقدر خوب در صدد بيدار كردن اين ملت بوده است . (از اين مزخرفاتي كه بعضي از ابزارهاي استعمار هنوز هم مي گويند بگذاريد ، ديگر اين حناها رنگ ندارد) اين نهضت ، مقدس است چون مردي در زماني پيدا مي شود كه در پشت اين ظواهر ، حقايقي را مي بيند كه مردم عصر خودش نمي فهمند و درك نمي كنند . نهضت حسيني چنين نهضتي است . امروز ما درست مي فهميم يزيد يعني چه ؟ حكومت يزيد يعني چه ؟معاويه چه كرد ؟ نقشه امويها چه بود ؟ ولي صدي نودونه ملت مسلمان در آن روز درك نمي كردند ، مخصوصا با نبودن وسائل اطلاعاتي كه امروزه هست و در گذشته نبوده است . مردم مدينه درك نمي كردند ، روزي فهميدند يزيد چه كسي است و خلافت يزيد يعني چه كه حسين بن علي ( ع ) كشته شده بود ، بعد تكان خوردند كه چرا حسين بن علي ( ع ) كشته شد ؟ ! يك هيئت از اكابر مردم مدينه را كه در رأسشان مردي بنام عبدالله بن حنظلة غسيل الملائكه بود ، به شام فرستادند . وقتي فاصله ميان مدينه و شام را طي كردند و به دربار يزيد رفتند و مدتي در آنجا ماندند ، تازه فهميدند قضيه از چه قرار است . هنگامي كه به مدينه برگشتند ، از آنها پرسيدند چه ديدند ؟ گفتند همين قدر ما به شما بگوئيم كه در مدتي كه در شام بوديم ، مي گفتيم خدا نكند كه از آسمان بر سر ما سنگ ببارد ! گفتند چه خبر بود ؟ گفتند ما با خليفه اي روبرو شديم كه علنا شراب مي خورد ، قمارمي كرد ، سگ بازي و يوزبازي و ميمون بازي مي كرد ، حتي با محارم خود هم زنا مي كرد ! عبدالله بن حنظله غسيل الملائكه هشت پسر داشت ، به مردم مدينه گفت چه شما قيام كنيد چه نكنيد من قيام مي كنم ولو با اين هشت پسر خودم . همين طور هم شد ، در قيام حره ( 6) عليه يزيد هشت پسرش را قبل از خودش فرستاد و شهيد شدند و بعد خود اين مرد شهيد شد .



عبدالله بن حنظله غسل الملائكه ، دو يا سه سال پيش از اينكه اباعبدالله از مدينه خارج شود و در هنگام خروج بگويد : و علي الاسلام السلام اذ قد بليت الامة براع مثل يزيد ( 7 ) . من ننگ مي دانم اگر يزيد خلافت اسلامي را بدست گيرد ، اگر چنين شود ،چه به سر اسلام مي آيد ، كجا بود ؟ آن روز آگاه نبود . بايد حسين كشته بشود ، جهان اسلام تكان بخورد ، تازه عبدالله بن حنظله غسيل الملائكه و صدها نفر ديگر مثل او در مدينه و كوفه و در جاها



ديگر چشمشان باز شود و بگويند حسين عليه السلام حق داشت كه چنين حرفي زد ! شرط سوم براي اينكه نهضتي مقدس باشد اين است كه تك باشد ، فرد باشد . يعني چه ؟ يعني برقي باشد كه در يك ظلمت كامل بدرخشد ، ندائي باشد در ميان سكوتها ، حركتي باشد در ميان سكونهاي مطلق . يعني در يك شرايطي كه خفقان به طوري كامل حكمفرماست ، مردم قدرت حرف زدن ندارند ، تاريكي مطلق ، يأس مطلق ، نااميدي مطلق ، سكوت مطلق ، سكون مطلق است ، يك مرتبه يك مرد پيدا مي شود و سكوت را مي شكند ، سكونها را از بين مي برد ، حركتي مي كند ، برقي مي شود و در ميان ظلمت مي درخشد . تازه ديگران پشت سرش راه مي افتند . آيا نهضت حسيني اينچنين بود يا نبود ؟ آري ، اينچنين بود . امام حسين ( ع ) چنين نهضتي كرد . او در اين نهضت چه هدفي داشت ؟چرا ائمه اطهار اصرار داشتند كه عزاي حسين عليه السلام زنده بماند ؟ چرا امام حسين عليه السلام نهضت كرد ؟ چه احتياجي است كه ما از خودمان دليل ذكر كنيم ؟ حسين بن علي ( ع ) خود ، دليل نهضت را بيان كرده است : اني لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي ( 8 ) در كمال صراحت مي گويد دنياي ما را فساد گرفته است ، امت





جدم فاسد شده اند ، قيام كردم براي اصلاح ، من يك مرد اصلاح طلبم . اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيرش جدي و ابي ( 9 ) ، هدفي جز امر به معروف و نهي از منكر ندارم .



امام حسين ( ع ) هدف نهضت خودش را روشن كرده است . الا ترون ان الحق لا يعمل به و ان الباطل لا يتناهي عنه ليرغب المؤمن في لقاء الله محقا ( 10 ) ، حسين عليه السلام مي گويد من نهضت كرده ام براي امر به معروف ، براي اينكه دين را زنده كنم ، براي اينكه با مفاسد مبارزه كنم .



نهضت من يك نهضت اصلاحي اسلامي است . ما چيز ديگري گفتيم . دو تحريف معنوي بسيار عجيب و ماهرانه كرديم ( نمي دانم بگويم ماهرانه يا جاهلانه ) يك جا گفتيم حسين بن علي ( ع ) قيام كرد تا كشته شود ، براي اينكه كفاره گناهان امت باشد ! حال اگر بپرسند اين حرف در كجاست ؟ آيا خود امام حسين عليه السلام چنين چيزي گفت ؟ پيغمبر گفت ؟ امام گفت ؟ ما مي گوئيم به اين حرفها چكار داريد ؟ امام حسين ( ع ) كشته شد براي اينكه گناهان ما بخشيده شود ! نمي دانيم كه ما اين فكر را از دنياي مسيحيت گرفته ايم يا نه ؟ملت مسلمان ندانسته خيلي چيزها را از دنياي مسيحيت بر ضداسلام گرفته است . يكي از اصول معتقدات مسيحيت مسئله به صليب كشيدن ، مسيح است براي اينكه فادي باشد . الفادي لقب مسيح است . از نظر مسيحيت اين جزء متن مسيحيت است كه عيسي به دار رفت تا كفاره گناهان امت



باشد ! يعني گناهان خودشان را به حساب عيسي مي گذارند ! فكر نكرديم كه اين ، حرف دنياي مسيحيت است ، با روح اسلامي سازگار نيست ، با سخن حسين عليه السلام سازگار نيست . به خدا قسم تهمت به اباعبدالله است . والله اگر كسي در ماه رمضان روزه داشته باشدو اين حرف را به حسين بن علي ( ع ) نسبت بدهد و بگويد حسين براي چنين كاري بود و [ اين سخن را ] از او نقل بكند روزه اش باطل است ، دروغ بر حسين ( ع ) است . اباعبدالله كه براي مبارزه با گناه كردن قيام كرد ، ما گفتيم قيام كرد تا سنگري براي گنهكاران باشد ! گفتيم حسين يك بيمه درست كرد، يك شركت بيمه تأسيس كرد . بيمه چه ؟ بيمه گناه ! گفت شما را از نظر گناه بيمه كردم ، در عوض چه بگيرم ؟ اشك . شما براي من اشك بريزيد ، من در عوض ، گناهان شما را جبران مي كنم . شما هر چه مي خواهيد باشيد ، ابن زياد باشيد ،عمر سعد باشيد . يك ابن زياد در دنيا كم بود ! يك عمرسعد در دنيا كم بود ! يك سنان بن انس در دنيا كم بود ! يك خولي در دنيا كم بود ؟ امام حسين ( ع ) خواست خولي در دنيا زياد شود ، عمرسعد در دنيا زياد شود ، گفت ايهاالناس هر چه مي توانيد بد باشيد كه من بيمه شما هستم ! تحريف معنوي دومي كه از نظر تفسير و توجيه حادثه كربلا رخ داده ، اين است كه مي گويند : مي دانيد چرا امام حسين ( ع ) نهضت كرد و كشته شد ؟ مي گوئيم چرا ؟ مي گويند يك دستور خصوصي فقط براي او بود . به او گفتند برو و خودت را بكشتن بده . پس به ما و شما ارتباط پيدا نمي كند ، يعني قابل پيروي نيست ! به دستورات اسلام كه دستورات كلي و عمومي است ، مربوط نيست . تفاوت سخن امام با سخن ما چقدر است ؟ امام حسين ( ع ) فرياد كشيده كه علل و انگيزه قيام من مسائلي است كه منطبق بر اصول كلي اسلام است . احتياجي به دستور خصوصي نيست. آخر دستور خصوصي را در جايي مي گويند كه دستورهاي عمومي وافي نباشد . امام حسين ( ع ) در كمال صراحت فرمود : اسلام ديني است كه به هيچ مؤمني ( حتي نفرمود به امام ) اجازه نمي دهد كه در مقابل ظلم ، ستم ، مفاسد و گناه بي تفاوت بماند . امام حسين ( ع ) مكتب بوجود آورد ولي مكتب عملي اسلامي ، مكتب او همان مكتب اسلام است. مكتب اسلام بيان كرد ، حسين ( ع ) عمل كرد . ما اين حادثه را از مكتب بودن خارج كرديم ، وقتي از مكتب بودن خارج شد ، ديگر قابل پيروي نيست ، وقتي كه قابل پيروي نبود ، پس ديگر نمي شود از حسين استفاده كرد ، يعني از حادثه كربلا نمي توان استفاده كرد .



از اينجا ما حادثه را از نظر اثرمفيدداشتن ، عقيم كرديم . آيا خيانتي از اين بالاتر هم در دنيا وجود دارد ؟ اين است كه عرض كردم تحريف معنوي كه در حادثه عاشورا صورت گرفته است از تحريف لفظي آن صددرجه خطرناكتر است. چرا ائمه اطهار ( حتي از پيغمبر اكرم روايت است ) گفتند كه اين نهضت بايد زنده بماند ، فراموش نشود ، مردم براي امام حسين ( ع ) بگريند ؟ هدف آنها از اين دستور چه بوده است ؟ ما آن هدف واقعي را مسخ كرديم . گفتيم فقط بخاطر اين است كه تسلي خاطري براي حضرت زهرا سلام الله عليها باشد ! با اينكه ايشان در بهشت همراه فرزند بزرگوارشان هستند ، دائما بي تابي مي كنند تا ما مردم بي سروپا يك مقدار گريه كنيم تا تسلي خاطر پيدا كنند ! آيا توهيني بالاتر از اين ، براي حضرت زهرا پيدا مي كنيد ؟ عده اي ديگر گفتند امام حسين ( ع ) در كربلا بدست يك عده مردم تجاوزكار ، بي تقصير كشته شد ،پس اين تأثرآور است ! من هم قبول دارم امام حسين ( ع ) بي تقصير كشته شد . امام حسين ( ع ) بي تقصير كشته شد ، اما همين ؟! يك آدم بي تقصير بدست يك عده متجاوز كشته شد ؟ ! روزي هزارنفر آدم بي تقصير بدست آدمهاي با تقصير كشته مي شوند .



روزي هزارنفر آدم در دنيا نفله مي شوند و تأثرآور است ، اما آيا اين نفله شدنها ارزش دارد كه سالهاي زيادي ، قرنهاي زياد ، ده قرن ، بيست قرن ، سي قرن مطرح باشد و ما بنشينيم و اظهار تأثر كنيم كه حيف ، حسين بن علي ( ع ) نفله شد ،خونش هدر رفت ! حسين بن علي ( ع ) بي تقصير كشته شد ، بدست افرادي متجاوز كشته شد ! اما چه كسي گفته حسين بن علي ( ع ) نفله شده است ؟ خون حسين بن علي ( ع ) هدر رفت ؟ اگر در دنيا كسي را پيدا كنيد كه نگذاشت يك قطره از خونش هدر برود ، حسين بن علي ( ع ) است . اگر در دنيا كسي را پيدا كنيد كه نگذاشت يك ذره از شخصيتش هدر برود ، حسين بن علي ( ع ) است . او براي قطره قطره خونش آنچنان ارزش قائل شد كه نمي توان آن را توصيف كرد . اگر ثروتهاي دنيا را كه براي او مصرف مي شودتا دامنه قيامت حساب كنيم، براي هر قطره خونش ميلياردها ميليارد تومان بشر پول خرج كرده است . آدمي كه كشته شدنش سبب شد كه نام او پايه كاخ ستمكاران را براي هميشه بلرزاند ، نفله شد ؟ ! خونش هدر رفت ؟ ! ما غصه بخوريم براي اينكه حسين بن علي ( ع ) نفله شد ؟ تو نفله شدي بيچاره نادان . من و تو نفله هستيم ، من وتو عمرمان هدر رفت ، غصه براي خودت بخور . تو به حسين توهين مي كني كه مي گويي نفله شد ! حسين بن علي ( ع ) كسي است كه : ان لك درجة عند الله ، لن تنالها الا بالشهاده ( 11) ، آيا حسين بن علي عليهماالسلام كه آرزوي شهادت مي كرد ، آرزوي نفله شدن رامي كرد ؟ آنها كه توصيه كردند كه عزاي حسين بن علي ( عليهماالسلام ) بايد زنده بماند، براي اين بوده كه هدف حسين بن علي ( عليهماالسلام ) مقدس بود . حسين بن علي ( عليهماالسلام ) يك مكتب بوجود آورد ، مي خواستند مكتبش زنده بماند . هرگز نمونه اي از يك مكتب عملي در دنيا پيدا نمي كنيد كه نظير مكتب حسين بن علي ( عليهماالسلام ) باشد .



اگر شما نمونه حسين بن علي را پيدا كرديد ، آن وقت بگوئيد چرا ما هر سال بايد ياد او را تجديد كنيم ؟ ! نظير آنچه كه در حسين بن علي ( عليهماالسلام ) در حادثه عاشورا ، در آن ابتلاء و مصيبت پيدا شد ،از توحيد ، از جلوه ايمان ، از جلوه خداشناسي ، از ايمان كامل به جان ديگر ، از رضا و تسليم ، از صبر ، از مردانگي ، از طمأنينه نفس ، از ثبات و استقامت ، از عزت و كرامت نفس ، از آزاديخواهي و آزادي طلبي ، از اينكه در فكر انسانها باشد ،از اينكه در خدمت انسانها باشد ، اگر در دنيا نمونه اي پيدا كرديد ، آن وقت بگوئيد چرا ما نام حسين بن علي ( عليهماالسلام ) را زنده كنيم ؟ ( بديل ندارد ، مثل ندارد ) زنده كردن نام و نهضت او براي اين است كه پرتوي از روح حسين بن علي بر روح ما و شما بتابد . اگر اشكي كه ما براي او مي ريزيم ، در مسير هماهنگي روح ما باشد ،



، به نقل از ابن شهرآشوب . پرواز كوچكي است كه روح ما با روح حسيني مي كند . اگر ذره اي از همت او ، ذره اي از غيرت او ، ذره اي از حريت او ، ذره اي از ايمان او ، ذره اي از تقواي او ، ذره اي از توحيد او در ما بتابد و چنين اشكي از چشم ما جاري شود، آن اشك بي نهايت قيمت دارد . اگر گفتند باندازه بال مگس هم باشد يك دنيا ارزش دارد ، باور كنيد ! اما نه اشكي كه براي نفله شدن حسين ( ع ) باشد ، بلكه اشكي كه براي عظمت حسين ( ع ) باشد ، براي شخصيت حسين ( ع ) باشد .



اشكي كه نشانه اي از هماهنگي با حسين بن علي ( عليهماالسلام ) و پيروي كردن از او باشد ، بله ، يك بال مگسش هم يك دنيا ارزش دارد . خواستند هميشه مردم ، اين مكتب عملي را ببينند ، مشاهده كنندكه خاندان پيغمبر ( ص ) دليل بر صدق و گواه خود پيغمبر ( ص ) هستند . اگر بگويند فلان مسلمان در جنگي كه مثلا در روم يا در ايران كرد ، ايمان و شهامت زيادي از خود نشان داد ، آنقدر دليل بر حقانيت پيغمبر ( ص ) نيست تا بگويند فرزند پيغمبر چنين كرد . چون هميشه خاندان يك نفر از هر كس ديگر سوءظن و بدگمانيش به او بيشتر است .



ولي اينكه خاندان پيغمبر ( ص ) را در نهايت صفا و ايمان مي بينيم ، بهترين گواه بر صدق پيغمبر ( ص ) است . هيچ كس مانند علي عليه السلام با پيغمبر ( ص ) نبوده ، با پيغمبر ( ص ) بزرگ شده است .



هيچ كس مانند علي ( ع ) مؤمن به پيغمبر ( ص ) و فدائي او نيست . اين خود اول دليل بر صدق پيغمبر ( ص ) است . حسين ( ع ) فرزند پيغمبر ( ص ) است . او وقتي ايمان خود را به تعليمات پيغمبر ( ص ) نشان مي دهد ، پيغمبر ( ص ) جلوه مي كند ، پيغمبر ( ص ) متجلي مي شود . آن چيزهائي كه بشر هميشه بزبان مي آورد ولي در عمل او كمتر ديده مي شود در وجود حسين ( ع ) ديده مي شود . چطور روح بشر اين مقدار شكست ناپذير مي شود ؟ سبحان الله ! بشر به كجا مي رسد ، روح بشر چقدر شكست ناپذير بايد باشد كه بدنش قطعه قطعه مي شود ، جوانانش جلوي چشمش قلم قلم مي شوند ، در منتهي درجه تشنه مي شود و حتي به آسمان كه نگاه مي كند ، بنظرش تيره وتار است ،خاندانش را مي بيند كه اسير مي شوند ، هر چه داشته از دست داده است ولي يك چيز براي او باقي مانده و آن روحش است . هرگز روحش شكست نمي خورد . شما يك چنين صحنه نمايشي از فضائل انسانيت در غير حادثه كربلا نشان دهيد تا بجاي كربلا از آن حادثه ياد كنيم .



پس چنين حادثه اي را بايد زنده نگهداريم . حادثه اي كه در آن يك جمعيت هفتاد و دو نفري از نظر روحي يك جمعيت سي هزار نفري را شكست دادند . چطور شكست دادند ؟ اولا با اينكه اينها در اقليت بودند و كشته شدنشان قطعي بود ، يك نفر از اينها به دشمن ملحق نشد. اما از آن سي هزار نفر به اينها ملحق شدند . از جمله سردارشان حربن يزيدرياحي و سي نفر ديگر . اين دليل بر آن است كه از نظر روحي اينها بردند و آنها باختند . عمرسعد در كربلا كارهايي كرده است كه دليل بر شكست روحي خودش است . لشكريان عمرسعد در كربلا از جنگ تن به تن پرهيز داشتند . اول حاضر شدند . و طبق معمولي كه در آن دوره ها بوده است قبل از اينكه به اصطلاح جنگ مغلوبه يا تيراندازي شود [ جنگ تن به تن ] يك نوع زورآزمايي بوده است .



يك نفر از اين طرف مي رود ، يك نفر از آن طرف مي آيد . چند نفر كه با اصحاب حسين ( ع ) مبارزه كردند ، آنقدر به آنها نيروي روحي دادند كه عمرسعد دستور داد جنگ تن به تن نكنند . اباعبدالله در چه وقتي به ميدان آمد ؟ ( فكر كنيد ) عصر روزعاشورا است . تا ظهر هنوز عده اي از اصحاب بودند كه نماز هم خواندند . از صبح تا عصر تلاش كرده و بدن هر يك از اصحابش را غالبا خودش آورده و در خيمه شهداء گذاشته است .



خودش به بالين يارانش آمده ، اهل بيتش را خودش تسلي داده است . گذشته از همه اينها ، داغهايي كه ديده است . آخرين كسي كه بميدان مي آيد خودش است . خيال كردند كه در چنين شرايطي مي توانند با حسين ( ع ) مبارزه كنند .



هر كسي كه جلو آمد لحظه اي مهلتش نداد . فرياد عمرسعد بلند شد كه مادرتان به عزايتان بنشيند ، به مبارزه كي رفته ايد ؟ هذا ابن قتال العرب (12) اين پسر كشنده عرب است ، پسر علي بن ابيطالب (ع) است ، والله نفس ابيه بين جنبيه ( 13 ) بخدا روح پدرش علي ( ع ) در كالبد اوست ، به جنگ او نرويد . اين علامت شكست بود يا نه ؟ سي هزار نفر جنگ تن به تن كردند با يك مرد تنهاي غريب ، آنهمه مصيبت ديده ، آنهمه زحمت كشيده ، آنهمه تلاش كرده ، هم تشنه استو هم گرسنه ، شكست مي خوردند و عقب نشيني مي كردند . نه تنها در مقابل شمشير اباعبدالله شكست خوردند ، در برابر منطقش هم شكست خوردند . اباعبدالله ( ع ) در روز عاشورا قبل از شروع جنگ ، دوسه بار خطابه انشاء كرد . واقعا خود آن خطابه ها عجيب است ! كساني كه اهل





سخن هستند مي دانند كه ممكن نيست انسان در حال عادي بتواند سخن عاليي بگويد كه در حد اعلاي اوج باشد . روح بشر بايد به اهتزاز بيايد . مخصوصا اگر سخن از نوع مرثيه باشد ، دل انسان بايد خيلي سوخته باشد تا مرثيه خوب بگويد. اگر بخواهد غزل بگويد بايد سخت دچار احساسات عشقي باشد تا غزل خوبي بگويد . اگر بخواهد حماسه بگويد بايد سخت احساسات حماسي داشته باشد تا يك سخن حماسي بگويد . وقتي خطبه هاي اباعبدالله ( ع ) ايراد مي شود، مخصوصا يكي از آن خطبه هائي كه در روز عاشورا ايراد مي كند و از مفصلترين خطبه هاست ، [ عمرسعد بر لشكريان خود مي ترسد ] . امام براي خواندن اين خطبه از اسب پياده شد و براي اينكه مي خواست يك جاي مرتفعتري باشد تا صدايش بهتر برسد ، بر بالاي شتر رفت و فرياد زد : تبالكم ايتها الجماعة و ترحا حين استصرختمونا والهين، فأصرخناكم موجفين ( 14 ) . كه براستي نمونه اي از خطبه هاي علي عليه السلام استو اگر خطبه هاي علي عليه السلام را كنار بگذاريم ديگر خطبه اي به اين پرشوري در دنيا پيدا نمي شود . و سه بار صحبت كرد . عمرسعد بر لشكريان خود ترسيد كه مبادا نطق حسين ( ع ) آنها را تحت تأثير قرار دهد . نوبت بعد كه اباعبدالله ( ع ) شروع به صحبت كرد ، از آنجا كه روح دشمن شكست خورده بود ، عمرسعد دستور داد فرياد كنيد و به دهانهايتان بزنيد تا صداي حسين ( ع ) را كسي نشنود . آيا اين علامت شكست نيست ؟ آيا اين علامت پيروزي حسين ( ع ) نيست



بشر اگر با ايمان باشد . موحد باشد ، اگر با خدا پيوند داشته باشد ، اگر به آن دنيا ايمان داشته باشد ، يك تنه بيست هزار ، سي هزار نفر را از نظر روحي شكست مي دهد . آيا اين براي ما نبايد درس باشد ؟ نمونه اينها را كجا پيدا مي كنيد ؟ چه كسي را در دنيا پيدا مي كنيدكه در شرايطي مثل شرايط حسين بن علي ( ع ) قرار بگيرد و دو كلمه از آن خطابه او را بتواند بخواند ؟ دو كلمه از خطابه زينب سلام الله عليها در دم دروازه كوفه را بتواند بخواند ؟ اگر گفتند اين عزا را احياء كنيد ، زنده نگهداريد، براي اين است كه اين نكته ها را بفهميم و دريابيم ، براي اينكه عظمت حسين ( ع ) را درك كنيم ، براي اينكه اگر اشكي مي ريزيم از روي معرفت باشد . معرفت حسين ( ع ) ما را بالا مي برد، ما را انسان مي كند ، ما را آزاد مرد مي كند ، ما را اهل حق و حقيقت مي كند ، اهل عدالت مي كند ، يك مسلمان واقعي مي كند . مكتب حسين ( ع ) ، مكتب انسان سازي است نه مكتب گنهكارسازي . حسين ( ع ) سنگر عمل صالح است ،نه سنگر گناهكاري . نوشته اند در صبح روز عاشورا حسين عليه السلام همينكه نماز صبح را با اصحابش خواند ، برگشت به آنها فرمود : اصحاب من آماده باشيد . مردن جز پلي كه شما را از دنيايي به دنياي ديگر عبور مي دهد ، نيست .



از يك دنياي بسيار سخت به يك دنياي بسيار عالي و شريف و لطيف عبور مي دهد . اين سخنش بود ، اما عملش را ببينيد . اين را حسين بن علي ( عليهماالسلام ) نگفته است ، كساني كه وقايع نگار بوده اند گفته اند . حتي هلال بن نافع كه وقايع نگار عمرسعد است ، اين قضيه را گفته است . مي گويد من از حسين بن علي ( عليهماالسلام ) تعجب مي كنم كه هر چه شهادتش نزديكتر و كاربر او سختتر مي شد ، چهره اش برافروخته تر مي گرديد ، مثل آدمي كه به وصل نزديكتر مي شود . حتي مي گويد در آن لحظات آخر ، هنگامي كه آن لعين ازل وابد سر مقدسش را از بدن جدا كرده بود ، رفتم سراغ حسين بن علي ( عليهمالسلام ) ، چشمم كه به حسين ( ع ) افتاد ، آن بشاشت و روشني چهره اش ، آنچنان مرا گرفت كه مردنش را فراموش كردم . لقد شغلني نوروجهه جمال هيبته عن الفكرش في قتله ( 15 ) . نوشته اند اباعبدالله ( ع ) در حملات خود ، نقطه اي را انتخاب كرده بود كه نزديك خيام حرم باشد . به دو منظور : يكي اينكه مي دانست دشمنان چقدر نامرد و غير انسانندو اين مقدار حميت ندارند كه لااقل بگويند ما با حسين ( ع ) طرف هستيم ، پس متعرض خيمه ها نشويم . مي خواست تا جان در بدن دارد ، تا رگ گردنش مي جنبد ، كسي متعرض خيام حرمش نشود . حمله مي كرد ، از جلو او فرار مي كردند ، ولي زياد تعقيب نمي كرد ، برمي گشت تا خيام حرمش مورد تعرض قرار نگيرد . منظور ديگر اينكه مي خواست تا زنده است اهل بيتش بدانند كه او زنده است . لذا نقطه اي را مركز قرار داده بود كه صدايش به آنها مي رسيد . وقتي كه بر مي گشت و در آن نقطه مي ايستاد ، فرياد مي كرد : لا حول و لا قوش الا بالله العلي العظيم ، فرياد حسين عليه السلام كه بلند مي شد اهل بيت سكونت خاطري پيدا مي كردند . مي گفتند آقا هنوز زنده است . امام ( ع ) به اهل بيت فرموده بود تا من زنده هستم از خيمه ها بيرون نيائيد ( اين حرفها را باور نكنيد كه اهل بيت دائما بيرون مي دويدند . ابدا . دستور آقا بود كه تا من



زنده هستم شما در خيمه ها باشيد ) ، حرف سستي از دهانتان بيرون نيايد كه اجر شما زايل شود ، مطمئن باشيد كه عاقبت شما خير است ، نجات پيدا مي كنيد ، خداوند دشمنان شما را بزودي عذاب خواهد كرد . آنها اجازه نداشتند كه بيرون بيايند و بيرون هم نمي آمدند .



غيرت حسين بن علي ( عليهماالسلام ) اجازه نمي داد ، غيرت و عفت خود آنها نيز اجازه نمي داد كه بيرون بيايند . لذا صداي امام ( ع ) را كه مي شنيدند : لا حول ولاقوش الا بالله العلي العظيم اطمينان خاطري پيدا مي كردند .



چون امام ( ع ) بعد از وداع كردن يك يا دو بار ديگر نيز آمده بودند و خبر گرفته بودند اين بود كه اهل بيت امام ( ع ) هنوز انتظار آمدن ايشان را داشتند . در آن زمان اسبهاي عربي را براي ميدان جنگ تربيت مي كردند ،چون اسب حيوان تربيت پذيري است . وقتي كه صاحب آن كشته مي شد ، عكس العملهاي خاصي از خود نشان مي داد . اهل بيت اباعبدالله ( ع ) در داخل خيمه هستند ، منتظرند تا شايد صداي امام ( ع ) را بشنوندو يا يك بار ديگر جمال آقا را زيارت كنند ، يك مرتبه صداي همهمه اسب اباعبدالله ( ع ) بلند شد ، به در خيمه آمدند ، خيال كردند آقا آمده است ، يك وقت ديدند اسب آمده در حالي كه زين آن واژگون است . اينجا بود كه اولاد و خاندان اباعبدالله ( ع ) فرياد واحسيناه ، ! وا محمدا ! را بلند كردندو دور اسب را گرفتند ( نوحه سرايي طبيعت بشر است ، انسان وقتي مي خواهد درد دل خود را بگويد ، بصورت نوحه سرايي مي گويد ، آسمان را مخاطب قرار مي دهد ، حيواني را مخاطب قرار مي دهد ، انسان ديگري را مخاطب قرار مي دهد ) ، هر يك از افراد خاندان اباعبدالله ( ع ) بنحوي نوحه سرايي را آغاز كردند . آقا به آنها فرموده بود تا من زنده هستم حق گريه كردن نداريد ، من كه مردم ، البته نوحه سرايي كنيد . در همان حال شروع به گريستن كردند . نوشته اند حسين بن علي عليهما السلام دختري دارد بنام سكينه خاتون كه خيلي هم اين دختر را دوست مي داشت.



او بعدها زن اديبه عالمه اي شد و زني بود كه همه علماء و ادباء براي او اهميت و احترام قائل بودند . اباعبدالله (ع) خيلي اين طفل را دوست مي داشت . او هم به آقا فوق العاده علاقمند بود . نوشته اند اين بچه بصورت نوحه سرايي جمله هايي گفت كه دلهاي همه را سوزاند .



بحالت نوحه سرايي ، اسب را مخاطب قرار داد كه : يا جواد ابي هل سقي ابي ام قتل عطشانا ؟ اي اسب پدرم ! پدر من وقتي كه رفت تشنه بود آيا او را سيراب كردند يا با لب تشنه شهيد كردند ؟ اين در چه وقت بود ؟ در وقتي بود كه اباعبدالله ( ع ) از روي اسب به روي زمين افتاده بود . و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين لا حول و لا قوش الا بالله العلي العظي