امـام حـسـيـن (ع ) روز سـوم شـعـبـان سـال 60 هجري وارد مكه شد روز پانزدهم رمضان همان سال مسلم بن عقيل را به سمت كوفه اعزام كرد و خود همچنان در مكه ماند تا نامه مسلم از كوفه به دست اورسيد او نوشته بود هجده هزار نفر با او بيعت كرده و مردم , امام حسين را پيشواي خود مـي دانند و هيچ تمايلي به بني اميه ندارند به همين جهت امام روز هشتم ذيحجه (روز ترويه ) كه حـجـاج به سوي عرفات مي روند, حج خويش را به عمره مفرده بدل كرد و از مكه به سمت عرفات حركت كرد.



حضرت به دو دليل اين روز خاص را براي حركت انتخاب كرد:



اول اين كه اگر حضرت پس از پايان مراسم حج مكه را ترك مي كرد, حركت آن حضرت هيچ , موج وبـازتـابـي نداشت , چرا كه ترك مكه پس از مراسم حج يك حركت عادي و معمولي است , ولي در روزي كه مراسم حج شروع مي شود و در شرايط عادي خروج از حرم و ترك مراسم حج حرام است , چنان غيرعادي و سؤال برانگيز است كه همه مسلمانان را به انديشه وا مي دارد.



دوم ايـن كـه يـزيـد تـعـدادي از مـزدوران بني اميه را به مكه فرستاده بود تا به عنوان حاجي در مـراسـم شـركـت كـرده و مترصد باشند كه در يكي از مواضع ازدحام جمعيت مثل طواف و رمي جـمـرات حـضرت را ترور كنند و اگر چنين اتفاقي مي افتاد اولا حرمت حرم شكسته مي شد, ثانيا شـهـادت حضرت هيچ تاثيري در تغيير وضع جامعه نداشت , به همين جهت امام حسين (ع ) تلاش مي كرد خود را از حرم دورنموده حرمت حرم را حفظ كند و خود بارها به اين نكته تصريح فرموده است (75)