مردي ازمسلمين مدينه به شخصي مقروض شد،ونتوانست قرض خودرااداكند،ازطرفي طلبكاراصرارداشت كه او قرض رابپردازد .



آن مردبراي چاره جوئي به حضورامام حسين ع آمد،هنوزسخني نگفته بود،امام حسين ع دريافت كه اوبراي حاجتي آمده است براي اينكه آبروي اوحفظشودبه اوفرمود:آبروي خودراازسؤال روياروي نگهدار،نيازخودرادر نامه اي بنويس ،كه به خواست خداآنچه توراشادكندبه توخواهم داد .



اودر نامه اي نوشت اي اباعبدالله :فلانكس پانصددينارازمن طلب داردواصرار داردكه طلبش رابگيرد،لطفابااوصحبت كن كه تاوقتي كه پولدارشوم ،به من مهلت دهد .



امام حسين ع پس ازخواندن نامه او،به منزل خودرفت وكيسه اي محتوي هزاردينارآوردوبه اودادوفرمود:باپانصدديناراين پول ،بدهكاري خودرابپردازوباپانصددينارديگر،به زندگي خودسروسامان بده ،وجزدر نزدسه نفربه هيچ كس حاجت خودرامگو:1-دين دار،كه دين نگهبان اوست 2 -جوانمردكه به خاطرجوانمردي حيامي كند3-صاحب اصالت خانوادگي ،كه مي داند توبه خاطرنيازت دوست نداري آبروي خودراازدست بدهي ،اوشخصيت تورا حفظمي كندوحاجتت راروامي سازد .



/تحف العقول ص 251 .