بازگشت

اهميت اربعين در دين اسلام


از سنن جاذرية بشري است كه سبب انس كه آدمي با خويشان و اقرباء در گذشته خود دارد روزي كه كالبد را خالي ميكند و جسد را در ميان قبر ميگذارند تا چهل روز جاذبه انس و محبت او را بالين قبر متوفي ميكشاند و اين سنت در ميان تمام افراد بشر هست باضافه كه در اسلام مبادي و حدود و احكامي براي آن معين كردهاند.



شخص متوفي در ديده باقي ماندهگان جا گرفته و هر كجا ميگذرند تو گوئي آن مرده مقابل اينها زنده و قرار گرفته يا بازندگان مخاطب و متكلم است و هر كس انس و الفتش بيشتر باشد از او ديرتر جدا ميگردد و در دل ديده او جا ميگيرد و اين يك امر طبيعي است كه اثر و مآثر گذشتهگان مأنوس و مألوف همدم و همنشين ميگردند و بحكم غريزه خلاقيت آدمي بنسبت همان انس و علاقه ديرتر فراموش ميگردند.



گذشته از اين طبيعي مكتب اسلام براي مؤمن ارزشي قائل است كه غير مؤمن فاقد اين معني است ولذا مرده و زندة مؤمن محترم است و آيات و احاديثي دربارة مؤمن و زيارت قبور مؤمنين در دست است كه از حساب بيرون و محتاج كتاب مستقلي است ولي براي خالي نبودن عريضه بيك حديث اكتفا ميكنيم:



قال (ص) الارض لتبكي علي المؤمن اربعين صباحاً ابي ذر غفاري از پيغمبر (ص) نقل كرده كه فرمودند زمين براي مؤمن تا چهل روز گريان است اما اين گريه چگونه است بايد بتناسب حال طبيعي زمين درك مفهوم گريه را نمود و آنقدر در زيارت قبور مؤمنين پس از وفات تا مخصوصاً روز اربعين تأكيد شده كه حد ندارد و روي همين مفهوم كتب بسيار در اربعين نوشتهاند كه حصر نميشود.



امام حسن عسگري (ع)ميفرمايد: و من علائم المؤمن زيارة الاربعين[1]



با اندك توجهي هيچ مؤمن به درجه ايمان بسر حد ايمان حسين بن علي (ع) نرسيده و نخواهد رسيد زيارت حسين در اربعين بقدري اهميت دارد كه امام ميفرمايد: علامت مؤمن زيارت قبر حسين است در روز اربعين ـ زيرا حسين شهيد دين و شهيد راه آزادي مسلمين و شهيد فضيلت و اخلاق گشته و بر هر مؤمن كه سالك راه كمال باشد زيارت اربعين حسين (ع) سزاوار است.




پاورقي

[1] ـ در آخر همين كتاب اين روايت تجزيه و تحليل شده است.