گريستن در مصيبت سيدالشهدا، به عنوان عبادتي ارزشمند كه موجب تقرّب الي الله مي شود، مورد تأكيد، عترت طاهره(ع) بوده است. امام هشتم به ريّان بن شبيب فرمود:



يا ابن الشبيب ان كنت باكياً لِشي فابك للحسين بن علي بن ابي طالب؛ [8]



اگر بر چيزي مي گريي، بر حسين مويه كن.



در همين باب علّامه مجلسي(ره) در بحارالانوار، با نام ثواب البكاء علي مصيبته و.... سي و هشت روايت در فضيلت گريه بر سيدالشهدا و ساير ائمه گزارش كرده است. [9]