بازگشت

سخني پيرامون زيارت سيدالشهدا (ع)






*



اي غمين ز اشتياق حضرت او تو از او دور نيستي بالله «قبره في قلوب من والاه »

*



روز و شب مايل به زيارت او «قبره في قلوب من والاه » «قبره في قلوب من والاه »







در طول تاريخ انسانهايي بوده و هستند كه پس از مرگشان ، زندگي و حياتشان ادامه پيدا كرده و با مرگ بدنشان ، وجودشان و شخصيت و انديشه شان ادامه يافته است . مردان خدا و شخصيتهاي الهي، همانگونه كه در زمان حيات خويش استوانه دين و محور انسانيت و پشتوانه حق و عدالت هستند ، در زمان پس از مرگ نيز آرامگاه و زيارتگاهشان پشتوانه حق و عدالت و فضيلت است . و در اين ميان ، زيارت مشهد حسيني از ويژگيهاي برجسته اي برخوردار است . آنانكه توفيق پيدا مي كنند و به زيارت مرقد مطهرش مشرف مي شوند ، روي به آستان امام حسين (ع) آورده و به جانب اين مدرسه عشق و فضيلت و دانشگاه كمال و تربيت مي گرايند . اينگونه تربيت اجتماعي و يك چنين موسسه تهذيب اخلاق و ادب ، براي هيچ ملتي از ملل گيتي ميسر و مقدورنيست .



البته ملحدين و معاندين و مخالفين مكتب تشيع به خيال خود شبهات و اشكالهاي مي كنند و مي گويند: «زيارت قبور، بت پرستي است ؟!» در حالي كه هر كس كه به زيارت قبور ائمه (ع) مي رود هرگز به عنوان «بت» آنها را زيارت نمي كند . چه كسي است كه حسين بن علي (ع) راخدا بداند؟!! شيعه، امام را مقرب درگاه خدا مي داند و با توسل به او قربي به خدا پيدا مي كند، همانطور كه خودش در قرآن مجيد فرمود:«به سوي او وسيله بگيريد» (1) امام را وسيله الهي مي داند. زيرا توسل و شفاعت، بعدي از ابعاد زيارت است كه زائر از اين طريق خود را به درگاه الهي نزديك مي كند، و پيشوايان ما وعده فرموده اند كه از زائران خود دستگيري كنند.



امام رضا (ع) مي فرمايد: «هر امامي بر گردن دوستان و پيروانش عهد و پيماني دارد و وفاي به اين عهد، بإ؛،،ّّ زيارت قبر آنان ممكن مي باشد . و كسي كه به شوق زيارت آنها و با تصديق به فضيلت آنها به سوي قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قيامت قرار مي گيرد.



پس هر زائري بايد بكوشد تا از اين شفاخانه فيض، استشفاي دردهاي دروني و امراض قلبي و اندروني خود را خواسته، خواستار آن شود كه صفاي دل و دوستي خاطر و پاكيزگي روح و قداست روان و سلامت تن ، از خدمت آفريدگار جهان به وي عطا گردد ، تا اينكه هم ظاهر او به جمال و كمال آراسته شود و هم باطن وي از آلودگي ها پاك و مصفا گردد.



هر زائري كه با معرفت و شناخت مقام صاحب اين مرقد و اهداف او به زيارت برود، از صاحب قبر الهام مي گيرد و اصول و تعاليم مكتب را به ياد مي آورد ، و هر زيارت و سلام او سرشار از اين آموزشها و الهام ها است.



از طرفي زيارتنامه هاي وارده، و خواندن هر كدام از آنها، خواننده و زائر را به دقت و تفكر واداشته ، متذكر تاريخ و احوال انبيا و اولياي معصوم مي گرداند. تأمل در زيارت عاشورا و ديگر زيارات ، اين مطلب را به خوبي روشن مي سازد كه امامان به اين وسيله در صدد ساختن انسانهاي مؤمن و متعهد بوده اند ، لذا به آنها تعليم داده اند كه در زيارت امام حسين (ع) از خداوند بخواهند كه زندگي و مرگشان را «حسين گونه» قرار دهد، و آنها را در دينا و آخرت همراه آن حضرت بدارد: «اللهم اجعل محياي محيا محمد و آل محمد ، و مماتي ممات محمد و آل محمد ... و ان يجعلني معحكم في الدنيا و الاخرة».



به اميد به اينكه خداوند متعال توفيق زيارت حضرتش را در دنيا و شفاعتش را در روز قيامت نصيب ما گرداند، به آثار و بركاتي كه زيارت سيدالشهدا (ع) به دنبال دارد مي پردازيم:




پاورقي

سورهء مائده , آيهء 39