بعضي از نمايشهاي غلط، مسخره بازي، سرگرمي، لهو و لعب به نام عاشورا و مصيبت، اينها عزاداري نيست. بعضي از چشم و همچشمي هاي غلط؛ فلان دسته علامتش سيزده تيغ دارد، اين دسته ديگر علامتش بايد پانزده تيغ داشته باشد. بعد آن يكي ديگر مي آيد مي گذارد روي دست اين، علامتش مي شود هفده تيغ، همين طور تا برو بيست و چند تيغ كه خدا مي داند چه كسي مي خواهد بردارد اين علامت را و چرا اين همه پول خرج بشود! واقعا يك كار جاهلانه است. البته حالا خود اين علامت كه از مدتها پيش صحبت بود كه چيز خيلي خوبي هم نيست، شكلش هم شكل جالبي نيست، شكل صليب است و چنين شكلي اصلا اين تركيب جزو تركيبات مأنوس اسلامي نيست؛ نه شكل محراب است، نه شكل گنبد است، نه شكل مناره است، نه شكل هيچ چيزي از اين چيزهايي كه، نه شكل كعبه است، از اين شكلهايي كه در تاريخ اسلام و در سنتهاي اسلامي ما سراغ داريم هيچكدام شكل آنها نيست. شكل علم هم نيست. شكل علم نيست، يك چيزي است كه يك جريده اي، علامتي درست كردند آن جا از آهن و فلان، شكل صليب هم هست، حالا من نمي خواهم اصرار كنم كه حتما صليب است و حرام است نه، اما مي خواهم بگويم چشم و همچشمي و رقابت روي

اين چيزهاي بي معني و پوچ و بي محتوا جزو غلطترين كارهايي است كه ممكن است ملت ما در يك چنين حادثه عظيمي بهش دچار بشوند. [1] .