خود شما برادران و خواهران اهميت محرم را بخوبي مي دانيد؛ هم از جهت حوادث محرم، هم از جهت تأثير محرم در تاريخ - چه تاريخ گذشته، چه تاريخ انقلاب - هم از جهت فرصتي كه هميشه محرم در اختيار حاملان معرفت ديني قرار داده است، بر اين كه بتوانند مخاطبان خودشان را با بخشي از حقايق الهي و اسلامي و علوي و حسيني آشنا كنند؛ مهم اين است كه از اين فرصت چگونه استفاده خواهد شد. خيلي از فرصتها هست كه از دست صاحب فرصت، مفت خارج مي شود. اگر ما در كار خود محاسبه يي بكنيم - چه در باب فرصتها، چه در باب امكانات، چه در باب نعمي كه خدا در اختيار ما گذاشته است - يقينا به موارد متعددي برخورد خواهيم كرد كه ما قدر ناشناسي كرده ايم؛ اين نعمت و اين فرصت و اين امكان و اين معرفت و اين قوه ي تبيين و اين احساس مسؤوليتي را كه در ما بود، تضييع كرديم و از آن حداكثر استفاده را نكرديم. يكي از واجبترين كارها براي جامعه ي روحانيت و علماي دين در سرتاسر كشور دين است كه به فكر باشند كه از اين فرصتها بهترين استفاده را بكنند.

حالا اين بهترين استفاده چگونه است؟ اين چيزي نيست كه بشود در يك صحبت اين طوري آن را تمام كرد؛ اين محتاج آن است كه صاحبان فكر بنشينند فكر كنند و كساني را بر اين كار بگمارند؛ اطراف قضايا را، شرايط جامعه را، شرايط جهان را، نيازها را، مخاطبان را، آنچه را كه مي شود گفت، آنچه را كه بايد گفت، آنچه را كه بايد نگفت، اينها را محاسبه كنند. البته كارهاي خوب و با ارزشي هم انجام گرفته است كه وظيفه ي ماست از آن كارها شكرگزاري كنيم؛ ليكن برادران عزيز! اين كارها تمام نيست. [1] .