شخصيتهاي برجسته وقتي كه در راه يك آرماني به شهادت مي رسند، اگرچه كه آن جريان را يا آن انقلاب را يا آن جامعه را از يك وجود ذي قيمت با فقدان خودشان محروم مي كنند، اما به وسيله فداكاري خودشان و خون و شهادت خودشان، آن جريان را تقويت مي كنند. دقيقا مثل آن چيزي كه در مورد همه شهداي بزرگ ما در طول تاريخ اتفاق افتاده و نمونه باارزش عاشوراي حسيني است. شخصيتي مثل شخصيت حسين بن علي عليه السلام باارزش و ارج غير قابل تصوري كه اين شخصيت دارد، وقتي كه از ميان جامعه بشري مفقود مي شود، فقدان او براي جامعه بشري يك ضايعه جبران ناپذير است بدون شك؛ اما فداكاري اي كه اين فقدان از آن طريق پيش آمده، اين آن قدر بزرگ است كه جرياني را كه حسين بن علي به او وابسته هست آن جريان را حيات ابدي مي بخشد. اين خاصيت فداكاري است، خاصيت خون است. وقتي كه ادعاها با خون انسان امضاء مي شوند، صحت آنها براي هميشه ثبت مي شود. [1] .