بازگشت

اگر ملت قيام كند


نگوئيد دشمن نيرومند است، دشمن دنيا را فراگرفته، ما در مقابل اين دنيا چه مي توانيم بكنيم؟ دشمن هرچي هم نيرومند باشد بايستي قيام كرد، بايد حركت كرد. البته در اين راه دو سرنوشت، يكي پيروزي ظاهري و يكي شكست ظاهري؛ يكي از اين دو سرنوشت در انتظار انسان است. يك قوانيني دارد تاريخ، اگر يك سلسله وظائف و كارهايي انجام بگيرد پيروزي نصيب خواهد شد بدون شك، اگر انجام نگيرد شكست عايد خواهد شد. آن روز اگر مسلمانها - نمي گويم همه مسلمانها - فقط همان مردم دعوت كننده از امام حسين - يعني همان كوفيها - اگر همانها فقط مقاومت مي كردند و استقامت مي كردند امام حسين پيروز مي شد. اينجور نبود كه ما خيال كنيم كه حتما بايد امام حسين در اين نبرد به شهادت مي رسيد. البته سرنوشت را امام حسين مي دانست، اما مردم در صورتي كه قيام مي كردند، حركت مي كردند، اراده مي كردند مي توانستند اين سرنوشت را عوض كنند. مثل اين كه ما توانستيم، ملت ايران با اين كه تجربه تلخ شكستهاي متعدد را در طول تاريخ داشت توانست، و اين مسأله هر روز ماست. هرجا يك ملتي قيام كند و اتحاد خودش را حفظ كند و مقداري سختي را بر خودش تحمل كند - نه براي هميشه، براي يك مدت كوتاه - خواهد توانست پيروز بشود. آن روز امام حسين قيام كرد، او وظيفه اش را انجام داد، ديگران با او همراهي نكردند، نتيجه آن شد كه آن فاجعه بزرگ تاريخي پيش آمد. البته اين درس هم براي مردم، براي ابد باقي ماند. [1] .



پاورقي

[1] بيانات در خطبه‏هاي نماز جمعه 5 / 7 / 1364.