بازگشت

صبر عظيم و جميل


امام حسين، عزيزترين سرمايه ها و همه موجودي خويش را براي دفاع از حقيقت و قيام لله به ميان آورد و بعد صبر كرد. اين صبر امام حسين، بسيار مهم است. ما نمي فهميم «صبر» يعني چه. صبر را در جاي صبر مي توان فهميد كه چيست. از بزرگان، محدثين، شخصيتهاي برجسته، آدمهاي موجه، عقلا، دلسوزان و نيمه دلسوزان، مكرر مي آمدند و به امام حسين مي گفتند: «آقا؛ شما با اين كار خود، عملي را انجام مي دهيد كه فايده ندارد. به خود و خاندان پيغمبر خسارت وارد مي كنيد. با اين كار، اهل حق را ذليل مي كنيد!» از اين حرفها مي زدند. از همان ابتدا كه امام حسين قصد داشت از مكه حركت كند و بعضي فهميدند، اين موانع گوناگون اخلاقي در مقابل ايشان شروع شد، تا شب عاشورا. اما امام حسين در مقابل اين برخوردها صبر كرد؛ همان صبري كه عرض كردم. امام رضوان الله عليه هم همين طور صبر كرد. در دوره نهضت، آن قدر به امام گفتند «آقا؛ اين جوانها از بين مي روند. اين طور كشته مي شوند. مملكت خراب مي شود!» اما ايشان صبر كرد. صبر كردن در مقابل اين خيرخواهيهاي ناشيانه، كار بسيار عظيمي است. صبر كردن، خيلي قدرت مي خواهد. همه صبر، در مقابل فشارها و مصائب جسماني نيست. صبر كردن در مقابل فشارهاي مصلحت طلبي و مصلحت جويي و رها نكردن راه بين و روشن و رشد، آن صبر عظيم و جميلي است كه امام حسين عليه السلام انجام داد. [1] .



پاورقي

[1] بيانات در پايان درس خارج 21 / 12 / 1380.