بازگشت

خطاب به علما


خوشبختانه حركت و قيام حسيني، يك قيام زبان دار است. امام حسين عليه السلام با دوستان خود، با دشمنان خود، با بي تفاوتها، با متعصب ها، با همراهان، با متخلفين، با همه صحبت كرد و حرف زد و مطالب خودش را بيان كرد. اينها تشريح كننده حادثه عاشوراست.

در خطاب به علماي آن روز اسلام، يك اجتماعي از علماي آن روز اسلام تشكيل شد، علما كه مي گوئيم يعني كساني كه پيغمبر را درك كرده بودند، صحابه پيغمبر بودند، حديث شنيده بودند يا خودشان از پيغمبر يا از كساني كه از پيغمبر حديث نقل مي كردند، عده اي كه در ميان مردم محترم بودند، به عنوان دانايان دين. يك عده اي از اينها را در مني حسين بن علي عليه السلام جمع كرد با اينها صحبت مفصلي كرد. در پايان اين صحبت رو مي كند به آسمان و خطاب به خداي متعال مي فرمايد كه «اللهم انك تعلم انه لم يكن ما كان منا منافسه ي في سلطان» خدايا تو خودت مي داني كه اين كاري كه ما شروع كرديم، اين اقدامي كه ما كرديم، اين حرفهايي كه ما داريم مي زنيم، اين حركتي كه ما كرديم براي خاطر آن مقاصد و هدفهايي كه معمولا دنياطلبان و جنگجويان و لشكرآرايان دنيا، داشته اند و دارند، نيست. براي اين نيست كه برويم يك حكومتي به چنگ بياوريم، يك قدرتي به دست بياوريم. براي اين نيست كه از فضول حطام دنيوي چيزهاي زائد دنيا كه همه چيزهايي كه از عيش واقعي يعني حداقل زندگي انسان زيادتر است به تعبير روايات فضول الحطام است؛ زيادي هاي زندگي؛ لباسهاي فاخر، خانه هاي عالي، مركب هاي چناني، خوراكهاي رنگين و الوان، لذتها، عيشها، اينها همه فضول الحطام است براي اينها نيست كه ما حركت كرديم، بلكه براي چيه اين حركت


ما؟ «و لكن لنري المعالم من دينك» براي اين است كه پرچمهاي دين را به مردم نشان بدهيم. اين نشانه هاي پنهان شده دين، اين اصول و ارزشها و هدفها و شعارهاي فراموش شده قرآن و اسلام را - كه در زير غبارهاي زيادي پنهان كرده اند - اينها را مي خواهيم ما دوباره زنده كنيم، به مردم نشان بدهيم. «و نظهر الاصلاح في بلادك» مي خواهيم اصلاح كنيم در شهرها و در سرزمينهاي تو، پروردگارا. يعني مي خواهيم جامعه اسلامي را آباد كنيم، اين ظلم، اين اختلاف طبقاتي، اين فقر شديد فقراء، اين سيري شديد اغنياء و متمكنين ديگر نباشد؛ ظلمها را نبيند انسان، تبعيضها را نبيند، مي خواهيم اين را اصلاح بكنيم. «و يأمن المظلومون من عبادك» براي اين است كه بندگان ستم كش و مظلوم تو را ما امنيت بدهيم، آسايش بدهيم كه در آن دوران هركسي اندك حركتي برخلاف ميل و هوسراني حكام انجام مي داد، مورد سخت ترين عقوبتها قرار مي گرفت. [1] .



پاورقي

[1] بيانات در خطبه‏هاي نماز جمعه 20 / 7 / 1363.