كتاب كه نموداري از انديشه و نمايان گر نحوه ي تفكر و ميزان دانايي انديشمندان است، منبع و مرجعي است كه مي تواند ما را با انديشه ها آشناتر سازد و در دانايي و آگاهي مسلطتر كند.

هر انديشه را انديشمندي بنيان نهاده و انديشمندان با انديشه هاي خويش شناخته و ارزيابي مي شوند.

هيچ كتاب تحقيقي و مطلب علمي، بدون مرجع نيست؛ لذا پژوهندگاني كه از منابع پيرامون، به نيكي بهره مي گيرند، بهتر مي توانند انديشه را رونق بخشند و با تسلط و توان علمي مطلوب، اشتياق خوانندگان را بيش تر سازند.

در شرح زيارت عاشورا، سعي و تلاش بر اين بوده كه مباحث از سر چشمه ي نور، يعني با مراجعه به فرمايشات ائمه ي معصوم عليهم السلام و هم چنين كلمات فقهاي بزرگوار و خوشه چيني از خرمن پر فيض و بركت آن ها صورت پذيرد، اما قطعا با اين بضاعت مزجاة نتوانستيم آن گونه كه شايسته بود، به طرح مباحث بپردازيم و اذعان داريم كه تقديم اين مجموعه به پيشگاه گراميان ارجمند، از باب «جئنا ببضاعة مزجاة فاوف لنا الكيل و تصدق علينا» مي باشد كه به رغم دقت فراوان، داراي نقصان و كاستي است. لذا خوانندگان ارجمند، اگر در اين مجموعه به حسني برخورد نمودند، بي شك از زيور آيات نوراني قرآن كريم و گوهر بيانات ائمه ي معصوم عليهم السلام و كلمات فقها و انديشمندان اسلامي و نقص ها و كاستي ها از ما مي باشد كه اميد مي رود با راهنمايي هاي بزرگواران، نقص ها و كاستي ها جبران گردد.

در اين كتاب، علاوه بر ذكر منابعي كه در متن به تناسب ذكر گرديد، در اين قسمت نيز منابعي كه بسياري از آنان در شمار كتاب هاي مرجع مي باشند، آورده شده تا عزيزان، براي بهره ي بيش تر به آن ها مراجعه نمايند.

در پايان لازم است به مقام شامخ مؤلفاتي كه از آثارشان بهره گرفته شده و نيز فرزانگاني كه از محضر انورشان براي جامعيت اين مجموعه بهره مند بوده، اعتذار و سپاس وافر، با كمال ادب و اخلاص، به پيشگاهشان تقديم داشته؛ به آن اميد كه اين سوء ادب را بر محمل ناميمون «سوء استفادت» ننهند، بلكه در طريق صراط قويم «استوسع رحمة الله تعالي» دانند.