«سليمان» از غلامان باوفا و از نزديكان سيدالشهداء بود كه بسيار مورد توجه امام عليه السلام بود، چرا كه در خاندان امامت تربيت يافته بود. امام عليه السلام به وسيله ي سليمان نامه هايي به بزرگان و اشراف بصره فرستاد و آن ها را به ياري خويش دعوت فرمود.

يكي از نامه ها براي «منذر بن جارود» بود كه پدر زن پسر زياد بود. وقتي نامه امام عليه السلام را ديد، سليمان و نامه ي او را به نزد پسر زياد برد، و ابن زياد وقتي از نوشته ي آن آگاه شد، سليمان را گردن زد. بعضي بر اين باورند كه سليمان به دار آويخته شد.