امام علي عليه السلام چنين فرمود:

نحن شجرة النبوة و محط الرسالة و مختلف الملائكة و معادن العلم و ينابيع الحكم ناصرنا و محبنا ينتظر الرحمة و عدونا و مبغضنا ينتظر السطوة؛ [1] ما (امامان معصوم) از شجره ي نبوت هستيم، ما پايگاه رسالت و جايگاه رفت و آمد فرشتگانيم. ما كانون معرفت و چشمه هاي حكمت مي باشيم. ياران و دوستان ما به رحمت پروردگار اميدوارند و براي دشمنان و كينه جويان ما غضب و خشم پروردگار آماده است.

امام علي عليه السلام درباره ي پيروي از اهل بيت عليهم السلام چنين فرمود:

فأين تذهبون و أني تؤفكون و الأعلام قائمة والآيات واضحة والمنار منصوبة فأين يتاه بكم و كيف تعمهون و بينكم عترة نبيكم و هم أزمة الحق و أعلام الدين و ألسنة الصدق فأنزلوهم بأحسن منازل القرآن و ردوهم ورود اليهم العطاش؛ پس كجا مي رويد و چگونه شما را برمي گرداند و حال آن كه علامت ها برپاست و دليل ها آشكار است و چراغ هاي راه نصب شده، گمراهي تا كجا؟ سرگشتگي تا كي و چرا؟!

اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام كه زمامداران حق و يقين هستند، در بين شمايند، آنان پيشوايان


دين و زبان صداقت اند. پس مثل قرآن احترام آنان را به خوبي به جا آوردي و مانند شتران تشنه كه به آبشخور روند، به آنان روي آوريد. [2] .

آن حضرت عليه السلام در خطبه اي بسيار زيبا، شكوهمندانه به وصف اهل بيت عليهم السلام پرداخته است:

أيها الناس خذوها عن خاتم النبيين صلي الله عليه و آله و سلم انه يموت من مات منا و ليس بميت و يبلي من بلي منا و ليس ببال فلا تقولوا بما لا تعرفون فان أكثر الحق فيما تنكرون و اعذروا من لا حجة لكم عليه و هو أنا ألم أعمل فيكم بالثقل الأكبر و أترك فيكم الثقل الأصغر قد ركزت فيكم راية الايمان وقفتكم علي حدود الحلال والحرام وألبستكم العافية من عدلي و فرشتكم المعروف من قولي و فعلي و أريتكم كرائم الأخلاق من نفسي؛ اي مردم! اين كلام را از خاتم پيامبران صلي الله عليه و آله و سلم فراگيريد:

كسي كه از ما مي ميرد، در واقع مرده نيست و هر كه از ما مي پوسد، پوسيده نيست، پس آن چه را نمي دانيد درباره اش قضاوت نكنيد.

به تحقيق بسياري از سخنان حق در چيزهايي است كه شما انكار مي كنيد. و كسي را كه حجتي عليه او نداريد معذور بداريد «و او منم» آيا من با ثقل اكبر يعني قرآن در بين شما عمل نكردم؟ و آيا ثقل اصغر يعني اهل بيت را در ميان شما نگذاشتم؟

پرچم ايمان را در ميان شما برافراشتم، مرزهاي حلال و حرام را برايتان روشن كردم. از عدل خود لباس عافيت بر قامتتان پوشاندم و با گفتار و رفتار خود معروف را بين شما گسترش دادم. فضائل و كرايم اخلاق خود را به شما ارائه ادام... [3] .