سرانجام فصل ايثار و شهادت شاهدان حق فرارسيد و هر كدام به نوبت و با كسب اجازه از امام خود راهي ميدان شدند و حماسه هاي هميشه جاويد آفريدند. تا جايي كه از اصحاب به جز مسلم بن عوسجه كسي باقي نماند. اينك اجساد مطهر و نوراني شهدا همچون ستارگان درخشاني دشت كربلا را زينت بخشيده و امام حسين عليه السلام در حالي كه


چشم بر اين پيشتازان ايمان وعمل و اسوه هاي صداقت دارد، زير لب توصيف هاي خدا را درباره ي آنان تلاوت مي كند.

در ميان مؤمنان مرداني هستند كه صادقانه به وعده الهي عمل كردند، برخي از آنها به شهادت رسيدند. و برخي در انتظارند [1] ...

به راستي، چه شباهت نزديكي ميان ياران حسين عليه السلام و مؤمنان جنگ احزاب وجود دارد. هر دو گروه بر عهد و پيمان خويش استوارند. اينان در دشت كربلا در محاصره لشكر يزيد قرار گرفتند و آنها در مدينه در محاصره ي ابو سفيان و ائتلاف نيروهاي شرك. در جنگ احزاب اسوه و الگو رسول الله بود و در عاشورا نواده ي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم.

اصحاب حسين عليه السلام با جمع 72 نفري و اندك خود در برابر هزاران تن از دشمنان فريب خورده قرار گرفتند. چنان رشادت و صداقتي از خود به نمايش گذاشتند كه در تاريخ بي نظير است. سخناني سرشار از صدق و صفا كه اين برگزيدگان انسانيت در واپسين ساعات حيات خود در شكر و سپاس خداوند و حمايت از يادگار رسول الله ابراز داشتند، دلالت بر شور و شوق و عشق به شهادت در راه خدا و نشاط در جهاد با دشمنان اسلام دارد. آن مصادق بارز «من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهداو الله عليه» بر پيماني كه با خدا و براي دفاع از حريم ولايت بسته بودند، ثابت قدم و استوار ماندند. پيامي كه اين مردان صادق با خون پاك خود دادند امواجش تا به امروز دل هاي شيفته عدالت و انسانيت را مي لرزاند و قيام ها و نهضت هاي آزاديخواه و حق طلب را برمي انگيزاند.