وقتي مال دوستي به اوج خود رسيد تبديل به مال پرستي، و عامل


بسياري از لغزش ها مي شود. نگاهي اجمالي به مخالفان انبيا ما را به اين باور مي رساند كه از عمده ترين عوامل مخالفت با انبيا همين گردن فرازي بوده است. آنان با به رخ كشيدن ثروت خود و هوادارانشان خود را برتر و انبيا را حقير مي شمردند و منطقشان اين بود:

... نحن اكثر أموالا و اولاد و ما نحن بمعذبين [1] .

دارايي و فرزندان ما از همه بيشتر است ( اين نشانه ي علاقه خداوند به ماست ) و ما هرگز مجازات نخواهيم شد.

متأسفانه در طول تاريخ كساني كه بايد چشم بيدار اسلام و پاسدار ارزش هاي اخلاقي باشند، بي صبرانه به جمع آوري ثروت پرداختند و تمام سوابق درخشان خود را در مسلخ «مال پرستي» قرباني كردند. به تعبير مقام معظم رهبري:

گفتند نمي شود كه سابقه دارهاي اسلام... اينها بايد يك امتيازاتي داشته باشند! به اينها امتيازات داده شد، امتيازات مالي از بيت المال. اين خشت اول بود. حركت هاي انحرافي اين طوري است؛ از نقطه كمي آغاز مي شود، بعدا همين طور هر قدمي، قدم بعدي را سرعت بيشتر مي بخشد. انحراف از همين جا شروع شد. [2] .