«خودپرستي» يعني خود و متعلقات خود را حق ديدن و بي چون و چرا و بدون منطق از آرا و نظريات خود دفاع كردن و آن را محور دوستي و دشمني قرار دادن. اولين پله ي شرك خود محوري است كه قدرت درك حقايق را از انسان مي گيرد.

أفرأيت من اتخذ الهه هواه و أضله الله علي علم و ختم علي سمعه و قلبه و جعل علي بصره غشاوة فمن يهديه من بعد الله افلا تذكرون؛ [1] .

آيا ديدي كسي را كه معبود خود را هوس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهي ( بر اين كه شايسته هدايت نيست ) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده اي افكنده است؟ با اين حال چه كسي مي تواند غير از خدا او را هدايت كند، آيا پند نمي گيريد؟