اگر اقدام خواص با انگيزه ي الهي باشد ياري و تأييد خداوند نيز شامل حالشان خواهد شد. اما اگر انگيزه ها غير الهي بود، سست و بي دوام است. نمونه ي اين مطلب را در قرآن مي توان در جريان بني اسرائيل و اصحاب طالوت جست و جو كرد.

آنها به پيامبرشان گفتند: فرماندهي براي ما برگزين تا در راه خدا جهاد كنيم. پيامبرشان فرمود:

اگر جهاد بر شما واجب شد مبادا از جنگ رو برتابيد و نافرماني كنيد. آنان در جواب گفتند:


و ما لنا الا نقاتل في سبيل الله و قد اخرجنا من ديارنا و أبناءنا [1] .

چرا در راه خدا نجنگيم با آن كه از ديارمان و از نزد فرزندانمان رانده شده ايم.

انگيزه ي آنان براي جهاد فقط كسب رضاي خدا و قلع و قمع دشمنان دين خدا نبود، بلكه رسيدن به وطن و فرزندان و غير آن هم بود. اين انگيزه ها نمي تواند رزمنده را در همه صحنه ها نگه دارد و هر گاه درگيري شديد شود فرار را ترجيح مي دهد و نهايتا شكست مي خورند.