خواص خوب در جامعه تحول زا هستند به شرطي كه در خوشي هاي دنيا غوطه ور نگردند. اگر نعمت فراوان دنيا آنها را فراگرفت از اقدام هاي كارآ و انقلابي بازشان مي دارد. جلوه هاي زندگي دنيا سبب تعلق خاطر


مي شوند و انسان دل بسته را دست و پا نيز مي بندند. امامان معصوم عليهم السلام همواره انسان را از دنيا و زياده خواهي بر حذر داشته اند. در آيات قرآن آمده: در صدر اسلام ده نفر از مؤمنان توان رويارويي با صد نفر را دارند. اما بعد مي فرمايد: اكنون ( زمان نزول اين آيات كه ظاهرا سال نهم بعثت بوده است ) در شما ضعف حاصل شده است و توان گذشته را نداريد، از اين رو بر شما تخفيف داده شده. اكنون بر شما واجب است كه يك نفر در برابر دو نفر مقاومت كند. [1] .

متأسفانه اين روند پس از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم با اشرافيت و خوشگذراني مسلمانان زيادتر شد و خانه هاي مجلل و خدم و حشم بسيار، آنان را از اقدام هاي انقلابي بازداشت. انصافا بزرگ ترين لغزشگاه خواص، رو آوردن به دنيا و مظاهر آن است و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نيز از همين، بيش از هر چيز بر امت خود مي ترسيد:

اخوف ما اخاف علي امتي زهرة الدنيا و كثرتها [2] .

بيشترين ترس من براي امتم، جلوه هاي دنيا و زياده خواهي آن است.

دشمنان نيز از اين ضعف آگاهند و از همين راه وارد مي شوند. وقتي به تدريج دل ها مالامال از حب جاه و مال گردد ديگر توانايي پذيرش حق را از دست خواهد داد.