در گذر زمان تنگناهايي پيش مي آيد كه تصميم گيري به موقع در آنها، آثار بسيار مثبت و گسترده اي دارد. اگر تصميم گيري قبل و بعد از آن باشد، اثر گذار نخواهد بود. براي مثال وقتي ساحران در ميدان مبارزه با حضرت موسي عليه السلام سحر عجيب خود را پيش آوردند و با چشم خود ديدند


كه عصاي موسي اژدهايي عظيم و چابك شد و همه آنها را بلعيد، باور كردند كه اين معجزه ي خدايي است. در اين جا بود كه با شجاعت ودر بهترين زمان ايمان خود را آشكار كردند:

فألقي السحرة سجدا قالوا آمنا برب هرون و موسي [1] .

پس ( در همان ميدان مبارزه ) ساحران به سجده افتادند و گفتند: ما به پروردگار هارون و موسي ايمان آورديم.

اين اعلام به هنگام ايمان در حساس ترين مكان و زمان مانند پتكي كوبنده بر سر فرعون فرود آمد و زمينه را به سود حضرت موسي عليه السلام تغيير داد. فرعون كه براي جلوگيري از تداوم اثر پيام چاره اي جز برخورد شديد نداشت، به ساحران گفت:

قال ءامنتم قبل أن اذن لكم انه لكبيركم الذي علمكم السحر فلاقطعن ايديكم و أرجلكم من خلاف و لاصلبنكم في جذوع النخل و لتعلمن أينا اشد عذابا و أبقي [2] .

فرعون گفت: آيا پيش از آن كه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ مسلما او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است. پس به يقين دست ها و پاهايتان را به طور مخالف قطع مي كنم و شما را از تنه هاي نخل به دار مي آويزم و خواهيد دانست مجازات كدام يك از ما دردناك تر و پايدارتر است.

اين تهديد غليظ و شديد فرعون حاكي از اثر فوق العاده ايمان آوردن ساحران در آن هنگامه ي حساس بود. در ميدان مبارزه اي كه همه مردم جمع شدند تا پيروزي ساحران را بر كسي كه ادعاي رسالت داشت و


خدايي بت ها و فرعون را انكار مي كرد ببينند، به ناگاه ياران فرعون اعلام مي كنند: ما اهل باطليم و موسي و هارون عليهما السلام برحقند، ما به آنان ايمان آورديم.