در حيات اجتماعي امت ها فراز و نشيب ها و مراحل حساسي وجود دارد كه تصميم گيري در آنها نيازمند آگاهي به مسايلي است كه علم آن در نزد خواص است. بر خواص واجب است در مراحل حساس علم خود را آشكار سازند و براي مردم بيان كنند تا آنان هشيار و هدايت شوند. كتمان دانش در چنين مواقعي، بزرگ ترين ضربه را به اجتماع وارد مي سازد و


بيشترين سهم را در انحراف جامعه دارد.

و اذ أخذ الله ميثاق الذين أوتوا الكتاب لتبيننه للناس و لا تكتمونه [1] .

خداوند از جاهلان پيمان نگرفت كه دنبال علم بروند، مگر بعد از آن كه از اهل علم پيمان بر بيان آن براي جاهلان گرفت.