براي آنان اكثريت ملاك است و جدا شدن از توده مردم بر ايشان ترسناك است. در باور آنها نمي گنجد كه جماعت، گمراه باشد يا اشتباه كند. وقتي مي بينند كه چندين نسل گذشته، بر آن بوده اند، نمي توانند بپذيرند كه گذشتگان خطا كرده اند و ناباورانه مي پرسند:

فما بال القرون الاولي [1] .


پس تكليف نسل هاي گذشته چه مي شود؟

در جريان گوساله پرستي بني اسرائيل، وقتي سامري گوساله ي طلايي را ارائه كرد، به ناگاه گروه بسياري به خداي طلايي گرويدند و چنان موج و جوي ايجاد شد كه عامه را تاب مقاومت در برابر آن نبود. به سرعت جو زده شدند و بدون تأمل و تفكر گوساله پرستي را برگزيدند و گفتند: به اختيار خود با وعده ي تو مخالفت نكرديم، بلكه وقتي كثرت گوساله پرستان را ديديم، از مخالفت با آنان وحشت كرده، بي اختيار پيرو آنها شديم. [2] .