يك عنصر شيعه و انقلابي جداي از اهل بيت (س ) نمي تواند باشد. از همان زمان كه ارتباط انقلابي بين ايران و لبنان برقرار شد ارتباط فرهنگي و معنوي نيز بر محور ذكر اهل بيت (س ) برقرار شد. طبيعتاً بسيار مؤثر بود كه اين دو كشور در جهت دفاع از كيان اسلام با يك ديگر احساس هم دردي و هم فكري داشته باشند.

حضرت حجة الاسلام و المسلمين پناهيان كه در سال هاي اول انقلاب در لبنان حضور يافته بودند، از خاطرات خود مي گويند:

"...يادم هست در سال 1361 لبنان اين وضيعت را نداشت ، البته شيعيان لبنان اهل شعائر مذهبي بودند، اما نه به اين صورت ، آن زمان بعضي از برادران ذاكر اهل جبهه (كه در آن جا حضور داشتند) يكي از كارهايي كه انجام مي دادند انتقال همين مجالس در ميان لبناني ها بود. مجالس مختصري كه در بعضي روستاها يا شهرهاي لبنان برگزار مي كرديم بسياري از لبناني هاي علاقمند مي آمدند، دور اين مجالس مي نشستند و فقط تماشاگر بودند كه اين مجلس كه مجلس ذكر اهل بيت (س ) است توسط بسيجي ها چگونه برگزار مي شود. برخي از اشعار عربي هم تهيه مي شد كه در آن جا خوانده شود. اين چنين پديده اي ، پديده نويي بود، اما الان اگر شما برويد لبنان مي بينيد كه اين حركت بسيار جا افتاده است . آن حركت آن روز كار خود را به نظر من انجام داد، اشاعه عزاداري براي اباعبدالله الحسين (ع) و فرهنگ زنده نگهداشتن نام اهل بيت (س ) در ميان انقلابيون ."