جنگي كه در شهريور سال 1359 و در تب و تاب هاي انقلابي كشور، از سوي استكبار جهاني به عنوان بازي گر پشت صحنه و عراق به عنوان بازي گر صحنه برملت و كشور ما تحميل شد، جدال نابرابري بود از سوي تمام كشورهاي غربي و عراق كه به حول و قوه خداوند مردم و نيروهاي مسلح ما توانستند از زير بار آن با موفقيت بيرون آمده و سرافرازانه در جهان نداي حق پرستي و عدالت طلبي و آزادي خواهي ملت ايران را يك بارديگر در گوش تمام جهانيان زنده كنند.

با پيروزي انقلاب اسلامي و سقوط شاه بناي استراتژي آمريكا كه بر دو ستون ايران و عربستان سعودي پي ريزي شده بود، فرو ريخت و اين مسئله مناسبات ميان دو كشور ايران و عراق رانيز دست خوش تغيير و تحول نمود.

از ديد آنها "موج اسلامي " مي توانست ثبات منطقه را مورد تهديد جدي قرار دهد و نتايج ناشي از اين تحول ، زمينه هاي وقوع جنگ را بوجود آورد. در واقع غربي ها كه منافع خود را در منطقه جست و جو مي كنند با وقوع انقلاب اسلامي و تأثيرات ناشي از آن منافع خود را كه شامل ، نفت ، ثبات كشورهاي مرتجع منطقه و امنيت اسرائيل مي باشد مورد تهديد مي ديدند.

با اين ديد مقابله با انقلاب را نه تنها ضروري بلكه اجتناب ناپذير مي دانستند.

آيت الله خامنه اي در اين باره اظهار داشتند: "اين جنگ عليه انقلاب اسلامي ايران و به منظور واژگون ساختن نظام انقلابي ايران و از بين بردن انقلاب سازماندهي شد."

در كنگره حزب بعث كه براي نخستين بار مباحث آن در مورد جنگ ايران و عراق منتشر شد، تأكيد مي شود كه "در برابر رهبران عراق تنها اختيار يك راه وجود داشت ، يا مقاومت و جلوگيري از تجاوزات دشمن و يا اين كه تسليم شدن به برنامه هاي امام خميني (ره ).