در مقايسه اي كه بين شخصيت هاي بزرگ در جهان انجام مي دهيم به اين نتيجه مي رسيم كه هر كس شخصيت او عظيم تر باشد تأثير گذاري آن در جامعه و تاريخ نيز عظيم تر خواهد بود. بعضي از شخصيت ها هستند كه محصور زمان و مكان نمي شوند؛مثلاً امام حسين (ع) و امام راحل (ره ) شخصيت هايي بودند كه در عصر خود درخشيدند و قيد زمان و مكان را پاره كردند. چنان چه يك رهبر الهي در قلوب انسان ها راه پيداكرد،باقي مي ماند. براي اين كه دل هيچ زمان نمي ميرد.امام حسين (ع) در تاريخ ، ماندگارشدند، چون در قلوب انسان ها راه يافته بودند. شخصيت هاي سياسي زياد آمدند و رفتندامااثري از آنها باقي نماند، زيرا در قلب مردم نفوذ پيدا نكردند، اما آنهايي كه منزلگه دلشان محفل عشق است نمي ميرند:



هرگز نميرد آن كه دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جريده عالم دوام ما



امام (ره ) قبل از اين كه يك رهبر سياسي باشنديك رهبري معنوي بودند. ايشان بعد از ائمه (ع) بي نظيرترين رهبر الهي اي بودند كه تاريخ به چشم خود ديده است .