قيام و خيزش سال شصت و يك هجري با زعامت امام حسين (ع)، در هم شكستن تنديس ِ پاگرفته رذالت در پوشش فضيلت است . نتيجه "جدايي دين از سياست "در مفهوم اصيل آن ، مناسبات اجتماعي را ناعادلانه نموده است و جامعه اسلامي آن عصررا در درون يك مرزبندي جديد، قرار داده است . يزيد با چنين حركتي ، (جدايي دين از سياست ) هم خود و اطرافيان را غير انساني نموده است و هم براي آزاد مردان نقشه دارد تاآنها را در شعاع مناسبات جديد از نهضت خارج سازد. امام حسين (ع) در پي آن است كه وضع موجود را تحمل نكند و سياست و ولايت را در تار و پود جوهر دين بازتاب دهد و پيكره بي رمق و افسرده دين را با انوار ولايت و سياست گرمي بخشد.

از ديدگاه امام خميني (ره ) جنبه سياسي قيام عاشورا به قدري اهميت دارد كه امام (ع) براي رسيدن به اهداف سياسي خود از جان و مال مي گذردو به قيام خونين دست مي زند. در واقع مي توان گفت حركت حسين بن علي (ع) بذر انقلاب و قيام را در دل مسلمانان كاشته است تا هر زمان نياز به انقلاب و خيزش احساس شود مردم مسلمان به تأسي از مقتدا و امام بر حقشان دست به انقلاب بزنند.