آيا جريان انقلاب امام حسين (ع) انفجاري بود؟ يك كار ناآگاهانه ناشي از اثر فشارهاي زياد در دوران معاويه و يزيد؟

در پاسخ بايد بگوييم : نه ، زيرا گفته ها و نامه هاي رد و بدل شده ميان او و معاويه و بعد از معاويه با يزيد و سخنراني هاي ايشان در مواقع مختلف نشان مي دهد كه تشكيل اين نهضت در كمال آگاهي بوده است . انقلابي اسلامي ، نه انفجاري !

از جمله خصوصيت امام حسين (ع) اين است كه در برخورد با اصحاب و يارانش اجازه نمي دهد كه انقلاب چهره اي انفجاري داشته باشد، به اين دليل كه چرا امام حسين (ع) در هر فرصت قصد مرخص كردن اصحابش را دارد؟ چرا مكرر به آنها تذكر مي دهد كه در اين جا آب و ناني نيست ، بلكه پاي مرگ در ميان است ؟ حتي در شب عاشورا نيز چنين مي گويد: من اصحابي از اصحاب خود بهتر و فاضل تر سراغ ندارم . از همه شما تشكر مي كنم ، اينها با كسي جز من كاري ندارند. شما اگر مي خواهيد، برويد.رهبري كه بخواهد از ناراحتي و نارضايتي مردم در جهت انقلاب استفاده كند چنين حرفي نمي زند، بلكه بايد از "شرعي بودن " آن سخن مي گفت . البته تكليف ، شرعي بود، اما امام (ع) قصدشان اين بود كه اين تكليف شرعي را باز در نهايت "آزادي " انجام بدهند.