قرآن در ترسيم دوران ذلت قوم بني اسرائيل و سير رها شدن و رسيدن به نقطه پيروزي ، چنين بيان مي دارد:

1- دوران آزار: فرعون در سرزمين (مصر) سر برافراشت و مردم آن را طبقه طبقه ساخت . طبقه اي را آنان از زبون مي داشت . پسرانشان را سر مي بريد و زنانشان را (براي بهره كشي يا رواج بي عفتي ) زنده بر جاي مي گذاشت . وي از فسادكاران بود.

2- اميد به رهايي : (قوم موسي ) گفتند: پيش از آن كه تو نزد ما بيايي و (حتي ) بعداز آن به سوي ما آمدي ، مورد آزار قرار مي گرفتيم . گفت : اميد است پروردگارتان دشمن شما را هلاك كند و شما را روي زمين جانشين (آنان ) سازد. آن گاه بنگرد كه چگونه رفتار مي كنيد.

3- پيروزي : (فرمود) بندگانم را شبانه ببر؛ زيرا شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد و دريا را هنگامي كه آرام است ، پشت سر بگذار كه آنان سپاهي غرق شدني اند. پس هنگام بر آمدن آفتاب ، آن ها را تعقيب كردند. چون دو گروه هم ديگر را ديدند، ياران موسي گفتند: ما بي شك گرفتار خواهيم شد. گفت : چنين نيست ؛ زيرا پروردگارم با من است و به زودي مرا راه نمايي خواهد كرد. پس به موسي وحي كرديم : «با عصاي خود به اين دريا بزن ، تا از هم شكافت و هر پاره اي هم چون كوهي سترگ بود و ديگران را بدان جا نزديك گردانيديم و موسي و همه كساني را كه همراه او بودند، نجات داديم ؛ آن گاه ديگران را غرق كرديم .»