از آن زمان كه «وليد بن عُتْبَة بن ابي سفيان » والي مدينه مامور شد از حسين (ع) براي يزيد بيعت بگيرد و امام (ع) از بيعت با يزيد خودداري كرد و با اين اقدام نهضت خود را آغاز كرد، تا زماني كه يارانش به شهادت رسيدند و خود وارد ميدان نبرد شد و رجز خواند و شمشير زد و پذيراي شهادت شد، يك چيز تكرار گرديد و آن پيام عزت و حماسه عزّتمندي است . پس اين «پيام » و «حماسه » را مروري مي كنيم .