با وجود اينكه هدف نهضت حسيني ، اصلاح و روش آن ، شهادت بود، اما سيدالشهدا و يارانش هرگز اصول و ارزش هاي اسلامي را فراموش نمي كردند و در شرايط و موقعيت هاي مناسب برخي مسائل مهم و اساسي را بارفتار و سلوكشان به مسلمانان تذكر مي دادند.

حسين (ع) در روز عاشورا، در مقابل دشمن و با وجود تير اندازي هاي سپاه مقابل ، نماز را فراموش نكرد. نماز ظهر عاشورا از هزاران ركعت نماز در مسجد و محراب برتراست . اصلاحي كه او مي كرد، احياي واقعي دين بود، در حالي كه مقابل حكومت اسلامي ايستاده بود، درسي به مسلمانان داد كه براي رسيدن به هدف ، ارزش ها و اصول ديگر را فراموش و فدا نكنند.

حضرت سيدالشهدا، آزادي عمل را سرلوحه قيامش قرار داده بود و با اين كه نياز به ياران بيشتري داشت ، اما بارها و بارها به يارانش آزادي انتخاب و عمل داد كه از مهلكه جنگ بگريزند.

ابا عبداللّه الحسين ، در ميدان جنگ و در مقابل دشمن جلاد كه فقط خواستار بيعت امام با يزيد بودند، ايستاد و مقاومت كرد. او بيعت با چنين فردي را ذلت و خواري مي دانست و با فرياد «هيهات من الذله » آزادگي و جوان مردي و ايثار و از خود گذشتگي رادر راه دين و اصلاح اجتماعي فراموش نكرد.

او پاسدار واقعي اسلام بود، ولي با شهادتش و با خونش ، اسلام تباه نشد، گر چه روزبه روز از اسلام اصيل و دين واقعي در حال دور شدن هستيم ، ولي خوني كه او در روز عاشورا ريخت ، درخت اسلام را بارور كرد. و در هر زمان و مكان ، مصلحان اجتماعي و عدالت گران اسلامي مي توانند با شيوه او و هدف متعالي اش ، پرچمدار دفاع از اسلام باشند و جامعه بشري را به نيكي و سعادت برسانند. به اميد روزي كه مصلح بزرگ و خلف صالح حسين (ع) ، بيايد و ياد و خاطره نهضت حسيني را در جهان امروز احيا كند.