قيام امام حسين (ع) نهضتي اجتماعي بود كه در عين الهي بودن ، هدف اصلاح جامعه را نيز داشت . او ساكت نماند و آرام ننشست ، چون آرمانش الهي و اجتماعي بود. او دريافته بود كه اسلام ديني اجتماعي است . فرد گرايي و منفعت جويي شخصي از يك سو رهبانيت و فرديت نيز از سوي ديگر در اسلام جاي گاهي ندارد. فرزند رسول خدا (ص) امام مسلمانان و ولي ّ خدا بر روي زمين ، به سوي شهادت گام برداشت تا جامعه را اصلاح كند و اگر حكومت و جامعه در كوتاه مدت اصلاح پذير نيست ، براي اصلاح آينده آن را آبياري و آماده كرد. پس قرن ها نام و ياد آن امام جاويد، زنده ماند، چون نهضتش سر لوحه و الگوي مسلمانان است . او وظيفه هر مسلمان را در تاريخ نشان داد كه مسيرش بايد اصلاح اجتماعي باشد. اگر جامعه اسلامي اصلاح شود و در صراط حق قرار بگيرد، تمام احكام ، مناسك و ايده هاي اسلامي نيز اجرا مي شوند و معنويت و عقلانيت نصيب جامعه مي گردد.

نتايج بسياري درباره نهضت امام حسين (ع) وجود دارد:از جمله تقرب و ارتقاي درجه آن حضرت ، نجات اسلام ، بيداري شعور ديني ، محبوبيت اهل بيت ، بر چيده شدن حكومت اموي و تحول فكري در اسلام كه به برخي از عوامل اجتماعي آن اشاره اي مي نماييم .