يكي از انحراف هاي ديگر در ارزش ها و فرهنگ اسلامي ، ممانعت از نقل احاديث پيامبر در حكومت برخي خلفا بود. و به جاي اين كه افراد عامي و تازه مسلمان با روح اصيل اسلامي و نيز آموزه هاي اوليه دين ، آشنا شوند و از معدن ائمه معصوم بهره ببرند، نزد ابوهريره ها مي رفتند و گروه مرجع جامعه اسلامي ، افرادي لاابالي و منحرف و متملق گشته بودند كه با تطميع ناچيزي حاضر بودند احاديثي را به نام نبي اكرم (ص) جعل نمايند.

اين سير منع نقل حديث از زمان خليفه دوم آغاز شد و حتي در تاريخ ذكر شده كه او دستور مي داد تا احاديث نبوي جمع آوري شود و سوزانده شود و با اين كه امام علي (ع) سعي كرد كه اين سياست را اصلاح كند و برخي از احاديث و روايات نبوي محفوظ بماند، اما معاويه پارا فراتر از خليفه دوم گذاشت و با تطميع برخي فرصت طلبان ، به دست كاري در احاديث مي پرداخت و يا حتي داستان هاي اهانت آميزي به پيامبر و همسرانش نسبت مي داد. ضمناً دستور به سب و لعن امير مؤمنان نيز داده بود.

اين رويه باعث مي شد كه احكام ، هنجارها، اصول و اخلاق اصيل اسلامي ، براي مردم ذكر نشود و تأسف بارتر اين كه سيره و سلوك اشرافي نيز به نام خلفاي اسلامي مطرح مي شد. بنابراين تازه مسلمانان از يك طرف نمي توانستند با اسلام ِ اصيل و رهبران واقعي خويش آشنايي پيدا كنند و از سوي ديگر، بينش غلط و طاغوتي از اسلام را در سلوك خلفاي اسلامي مشاهده مي كردند كه با روح واقعي اسلام فاصله داشت .