«احمد تقي الدين ابن تيميه » از جمله كساني است كه بيشترين مخالفت را با برگزاري سوگواري بر امام حسين ابراز كرده است .

او براي اين كه عزاداري بر امام حسين را بدعت نشان دهد و حكم به حرمت آن كند، اصل قيام امام را زير سوال برده است . ابن تيميه معتقد است نهضت حسين (ع)، حركتي فاسد و در جهت هواي نفس بوده است . همچنين ابن تيميه دفاعيات سرسختانه و محكمي از يزيد بن معاويه در خصوص به شهادت رساندن امام حسين (ع) انجام داده است .

ابن تيميه و پيروانش ، برگزاري هرگونه جشن و سرور در ولادت هاي پيشوايان ديني و شخصيت هاي برجسته و نيز عزاداري براي ارتحال آنان (حتي شخص رسول اكرم (ص)) را حرام و بدعت در دين مي پندارند. اما درباره برپايي مجالس عزاداري براي امام حسين و اهل بيت آن حضرت حساسيت بيشتري نشان داده اند.

ابن تيميه ، عزاداري بر امام حسين (ع) را با دلايل زير بدعت و حرام دانسته است :

1- از آن جا كه مطلق عزاداري ها براي شهيد يا متوفا به منزله پرستش و عبادت آن شخص است ، عزاداري براي امام حسين نيز همان حكم حرام را دارد.

2- چون عزاداري بر حسين از اعمال شيعه است و از طرفي تمام عقايد و كردار شيعيان باطل و خارج از تعليمات ديني است ، اين عمل نيز هم چون ساير اعمال آنان بدعت و باطل است .

3- چون قيام امام حسين در برابر يزيد، امر مطلوب و شايسته اي نبود، بلكه مفاسدي را به همراه داشت ؛ از اين رو، عزاداري بر امام حسين جايز نيست .

4- چون عزاداري بر حسين ، همواره با لعن يزيد همراه است و از طرفي يزيد، خليفه مسلط به بلاد اسلامي بود و لذا پيشوايان دين با اتفاق نظر، لعن او را حرام مي دانند، پس عزاداري بر حسين بن علي صحيح نيست .

ابن تيميه پس از ذكر پاره اي از اظهارات الحادي پيرامون قيام ، چنين اظهار نظر مي كند:

«فليعلم المسلمون ان ّ الكباء علي الحسين يعقيده أنّه قتل مظلوماً و عدواناً لعو بل كفر و يوجب الخروج عن الاسلام ؛ مسلمانان بايد بدانند كه گريه كردن بر حسين به دليل اين كه او مظلوم و از راه دشمني كشته شد، لغو، بلكه كفر است و موجب خروج از دين اسلام مي شود.»

پس از ابن تيميه ، تعدادي از پيروان او نيز سيره و سلوك او را در پيش گرفتند.«محمد بن عبدالوهاب » مؤسس فرقه وهابيت در يكي از كتاب هاي خود به نام «الرد علي الرافضه » به مسئله سوگواري بر امام حسين پرداخته است . وي مي گويد:

«عزاداري براي امام حسين (ع) كفر و خارج شدن از دين است . عزاداري براي حسين (ع) بدعت است و بايد از آن جلوگيري شود.»

محمد بن عبدالوهاب در اين باره به سخن استاد فكري خود ابن تيميه استنادمي كند و مي گويد:

«شيخ الاسلام ابوالعباس تقي الدين احمد ابن تيميه مي گويد: عزاداري براي حسين از بدعت ها و منكرات و اعمال قبيح و زشت و خلاف شرع است و برگزار كنندگان اين مراسم ها بايد توبه داده شوند و اگر توبه نكنند، بايد كشته شوند.»

«شيخ عبدالرحمن آل شيخ » (نوه محمد بن عبدالوهاب ) در كتاب «فتح المجيد»كه بر ضد شيعه نوشته شده مي گويد:

«شيعه قائل به عصمت ائمه است . قائل به قاعده حسن و قبح عقلي است ، قائل به استغاثه به ائمه است . قائل به جواز زيارت قبور ائمه است . قائل به جواز سوگواري در ايام وفات ائمه و مخصوصاً سوگواري براي امام حسين است .»

با توجه به آنچه ذكر شد، بايد ديد كه آيا عزاداري بر امام حسين (ع) از سنت هاي شيعيان است ؟ يا ديگر فرقه هاي اسلامي نيز به آن اهتمام دارند؟ هم چنين بايد روشن شود كه سوگواري بر امام حسين بر چه مبناي ديني استوار است ؟ و آيا دلايل ابن تيميه بررد سوگواري امام حسين (ع) از مبناي علمي ، تحقيقي و غير مغرضانه برخوردار است ياخير؟

پيش از وارد شدن به اصل بحث ، بي مناسبت نيست كه نگاهي گذرا به اصل «عزاداري براي فقيد» از منظر كتاب و سنت بيفكنيم .