حضرت امام حسين (ع) به اشعاري استشهاد فرموده اند، از جمله به اشعار برادر اوسي :



سأمضي و ما بالموت عار علي الفتي

اذا مانوي حقاً و جاهد مسلماً



و به اشعار فروة بن مسيك مرادي :



فان نهزم فهزامون قدما

و ان تعْلب فغير مغلبينا



و نيز خود حضرت سلام الله عليه اشعاري را فرموده اند؛ براي نمونه :



يا دهر أف لك من خليل

كم لك بالاشراق و الاصيل



و يا بنا بر داستان مفصلي كه در مطالب السئوال شافعي آمده است ، امام فوري در جواب آن مرد عرب فرمودند:



فمارسم شبحاني قد مَحَت ْ آيات رسميه

سفور دَرّجت ذيلين في بوقاء قاعيه



امام حسين (ع) نيز رباب و دخترش سكينه را بسيار دوست داشت و در وصف آن دو سروده بود:



لعمرك انّني لاحب دارا

تكون بها سكينة و الرباب



احبهما و ابذل كل مالي

و ليس لعابت عندي عتاب



به جانت سوگند! خانه اي را دوست دارم كه سكينه و رباب در آن باشند.

آن دو را دوست دارم و هر چه دارم نثار آنان مي كنم و براي عيب جويي در نزد من سرزنشي نيست !