خوردن مطلق خاك ، از نظر شرع و از ديدگاه فقها حرام است ، جز مقداري از خاك قبر حسين (ع) و آن بايد به اندازه نخودي باشد. از خوردن تربت حسين (ع) از روي لذت و شهوت سخت منع شده است . براي كسي كه از تربت حسين مي خواهد استفاده كند قبل از آن بايد حرمت و ولايت حسين بن علي و مقام و شأن رتبه آن حضرت را بشناسد و نيز به حرمت و قداست و شفا بخشي اين تربت اعتقاد و ايمان داشته باشد و گرنه هيچ نفعي و فايده اي براي او نيست .

اين مطلب بلكه مفاد بسياري از اخبار و روايات مربوطه مي باشد.حضرت صادق (ع) در روايتي فرمودند: «الطين حرام كله كلحم الخنزير و من اكله ثم مات منه لم اُصل ّ عليه الاّ طين القبر فاءن ّ فيه شفاء من كل داء و من اكله بشهوه لم يكن له فيه شفاء؛ تمام خاك ها حرام است ، مانند گوشت خنزير (خوك ) و كسي كه آن را بخورد و بميرد من بر او نماز نمي خوانم ، مگر از خاك قبر حسين (ع) باشد كه در آن شفا است از هر دردي و هر كس آن را از روي شهوت بخورد براي او در آن شفا نيست .»

در اين روايت دو نكته مهم و اساسي ديده مي شود:

1 ـ در خاك حسين شفا است و مي توان مقدار معيني از آن را براي شفا يافتن خورد. اين تأثير و شفا بخشي ، به خاطر مدفون بودن حسين در آن و منسوب بودن آن به حسين است وگرنه فكر نمي كنم سرزمين كربلا شفاي ذاتي داشته باشد. جواز خوردن آن از بين ساير خاك ها، خود مزيتي است ؛ چنان كه ظاهر روايت همين را مي رساند.

2 ـ كسي كه مي خواهد تربت حسين (ع) را بخورد بايد به قصد شفا و تبرك باشد،زيرا در آن صورت است كه اين تربت پاك تأثير خود را واقعاً نشان مي دهد، در غير اين صورت ـ بنابر برخي اخبار ـ فايده اي نخواهد داد و خواندن دعاهاي وارده در اين باره تأثير بسياري را خواهد داشت .