براساس روايات و اخبار فراوان و متواتر تربت حسين (ع) جز مرض موت ، براي هر دردي دواست . تمام كراماتي كه تاكنون رخ داده گواهي صادق بر اين مطلب است . در طول تاريخ افراد كثيري كه لاعلاج بودند از تربت حسين شفا گرفته اند. در اخبار اهل بيت (ع) آمده است كه براي بيماري ها و دردهايتان از تربت حسين (ع) استشفاكنيد. فقها و محدثان ما نيز بر اين مطلب اتفاق نظر دارند و تاكنون از كسي خلافي شنيده نشده است .

در روايتي از حضرت صادق (ع) آمده است : «طين قبر الحسين (ع) شفاء من كل داء؛ خاك و تربت قبر حسين (ع) از هر دردي شفا است ». در روايت ديگر از آن حضرت ، آمده است كه فرمود: «في طين قبر الحسين (ع) الشفاء من كل داء و هو الدواء الاكبر؛ درخاك قبر حسين (ع) شفاي هر دردي است و آن دواي بزرگ است ».

نيز از حضرت صادق مروي است كه فرمود: «طين قبر الحسين فيه شفاء و ان اخذعلي رأس ميل ؛ خاك قبر حسين در آن شفا است ؛ اگر چه از سر يك ميل برداشته شود».

در حديث ديگري از آن حضرت آمده «من اصابته علة فبدء بطين قبر الحسين (ع) شفاه الله من تلك العله الا ان تكون علة السام ؛ كسي را مرضي لاحق شود پس علاجش را به تربت حسين آغاز كند، خداوند مرض او را شفا مي دهد، مگر آن كه مرض موت باشد».

اخبار و احاديث درباره شفا بخشي تربت حسين (ع) بسيار فراوان است و ما به همين چند نمونه بسنده مي كنيم .

قبلاً اشاره شد كه به بركت تربت مقدس امام حسين تاكنون هزاران نفر از عاشقان و توسل جويندگان به حسين و تربت آن حضرت ، از بيماري هاي فراوان و لاعلاج شفا يافته اند. در اين زمينه كرامات و حكايات متعددي وجود دارد. در ذيل به دو نمونه از آن اشاره مي شود:

روزي محمد ابن مسلم (كه از ياران و اصحاب صادقين و از اصحاب اجماع است ) مريض مي شود. امام باقر(ع) از بيماري وي ، مطلع مي شوند و مقداري از تربت امام حسين (ع) را در آب مخلوط كرده ، در ظرفي مي ريزد و توسط غلامش براي محمد بن مسلم مي فرستد، محمد ابن مسلم از آشاميدن آن احساس مي كند كه آب بسيار زلال و خوش بو و خوش مزه است . غلام گفت : مولايم امام باقر (ع) فرموده است : وقتي از اين آب آشاميدي نزد ما بيا!! او در فكر فرو رفت و با خود گفت : من كه مريضم و قدرت حركت ندارم . چرا امام چنين فرموده است ؟ پس از چند لحظه كه آب خوردم ناگهان احساس كردم كه از بند درد و بيماري رهايي يافته ام . برخاسته و با نشاط به سوي امام حركت نمودم به خانه آن حضرت رسيدم و اجازه دخول خواستم آن حضرت فرمود: «صح الجسم ادخل ؛جسمت خوب شده ، داخل شويد». محمد بن مسلم مي گويد: به محضر امام رسيدم در حالي كه گريه مي كردم . سر و دستش را بوسيدم . فرمود: چرا گريه مي كني ؟

عرض كردم : از اين رو كه بسيار مايل هستم به محضر شما بيايم ولي راه دور است و توانايي ندارم .امام پس از دل جويي وي فرمود: آن آب را چگونه يافتي ؟ مسلم از امام تشكر و تقدير كرد و شفا يافتن دردش را با نوشيدن آن آب خوشبو و گوارا به عرض امام رساند.

بعد امام به وي فرمود: آن آب آميخته به تربت پدرم حسين بود و آن تربت ، بهترين داروي شفا بخش است . هيچ گاه نسبت به آن بي توجه نباش ، ما فرزندان و زنان خود را از چنان آبي مي نوشانيم و در نتيجه از هرگونه خير و بركت ، بهره مند مي شويم ...

حارث ابن مغيره مي گويد: به محضر حضرت صادق (ع) عرض كردم : من شخصي ام كه بيماري هاي فراوان دارم و هيچ چيزي (وسيله يا دارويي ) را رها نكردم ، مگر آن كه با آن تداوي و علاج نمودم (ولي شفا نيافتم ). حضرت فرمود: «اين انت عن طين قبر الحسين ابن علي (ع) فان فيه شفاء من كل داء و امنا من كل خوف ؛ تو كجايي ؟ چرا از تربت حسين شفا نمي طلبي ؟! همانا در قبر حسين (ع) شفا است از هر دردي و امن است از هر ترس .»

شيخ عباس قمي در مفاتيح الجنان مي نويسد: «معجزاتي كه به سبب اين تربت مقدسه ظاهر گرديده زياده از آن است كه ذكر شود و من در كتاب فوايد الرضويه ـ كه تراجم علماي اماميه است در احوال سيد متبحر آقا سيد نعمه الله جزايري (ره) نوشتم كه آن سيد جليل در تحصيل علم زحمت بسيار كشيد. سختي و رنج بسيار برده و در اوايل ت حصيل چون قادر به خريدن چراغ نبوده به روشني ماه مطالعه مي نموده ، لاجرم از كثرت مطالعه در ماهتاب و بسيار چيز نوشتن و مطالعه كردن چشمانش ضعف پيدا كرده بود.پس به جهت روشني چشم خود، به تربت مقدسه حضرت امام حسين (ع) و تراب مراقدشريفه ائمه اطهار (ع) اكتحال مي كرد و به بركت آن تربت ها چشمش روشن گشت ...»