سنت «تفضيل و ترفيع »، يكي از سنت هاي الهي است كه در اين عالم از آغاز خلقت تا پايان آن در تمام موجودات ، جانداران و غير جانداران ، جريان دارد، برخي چيزها را بر بعضي ديگر فضيلت و برتري مي دهد؛ به عبارت ديگر، خداوند متعال طبق اين سنت ، برخي را به برخي ديگر فضيلت داده است . از بين انبياي خود، برخي را بر برخي ديگر برتري و فضيلت داده است . همين طور از بين مكان هاي دنيا برخي را بر برخي ديگر فضيلت داده ، هم چنين بعضي حيوانات را بر برخي ديگر برتري عنايت فرموده است .

البته عوامل و اسباب فضيلت ، قداست ، حرمت و يا برتري نزد انسان ها يكسان نيست ، از لحاظ مادي و معنوي فرق مي كند. برخي انسان ها، فضيلت ، قداست ، حرمت و يا برتري چيزي را از لحاظ عوامل و اسباب مادي و ظاهري آن نگاه مي كند. در حالي كه برخي ديگر، قداست ، حرمت و فضيلت آن شي را در گرو اسباب و عوامل باطني و معنوي آن مي دانند. گاه ممكن است هر دو عامل (مادي و معنوي ) در آن جمع شود. قداست وحرمت و فضيلت برخي مكان ها مانند: كعبه ، مسجدالحرام ، مدينه ، كربلا، نجف و همين طور مراقد و مشاهد شريفه اولياءالله و ائمه اطهار و اصفياي الهي ، به اعتبار منسوب و متعلق بودن آنها به خداوند ـ جل ّ و علا ـ و رسول گرامي (ص) و ائمه اطهار و اولياي الهي است .

كربلا كه بحث ما درباره تربت آن است ، سرزميني است كه در دامن آن ده ها و صدها نفر از انبياي الهي و اولاد و اسباط انبيا آرميده و شهيد شده اند در دامن آن كسي آرميده است كه خداوند ـ عزوجل ـ او و جد و مادر و پدر و برادرش را از هرگونه رجس و ناپاكي ، پاك گردانيده است و به ، اين وسيله قداست و حرمت و فضيلت آن بيش از پيش و دو چندان شده است . به علاوه اين كه هفتاد و دو تن از ياران و اصحاب حسين (ع) و اولاد و اكباد آن حضرت نيز در اين سرزمين مقدس مدفون هستند؛ كساني كه براي اعلاي كلمة الله و احياي دين الهي و مبارزه با ظلم و فساد و طاغوت زمان ، همه چيزِ خودشان را در راه خدا نثار كرده اند.

قداست و حرمت آن براي كساني كه «دل ، وجدان ، شعور، ادراك و ارادت و عشق به اولياءالله» دارند، احتياج به ادله و براهين نقلي ندارد. اگر چه خوشبختانه در اين باره ما ادله نقليه فراوان داريم .

تربت حسين بن علي و سرزمين كربلا بدون شك ، يكي از مصاديق آيه كريمه :(ذلك و من يعظم حرمات الله فهو خير له عند ربه ). و آيه كريمه : (و من يعظم شعائرالله فأنها من تقوي القلوب ). مي باشد، حرمت آن از حرمت صفا و مروه و غيره كم تر نيست ؛ اگر بيش تر نباشد.

پيامبر گرامي اسلام (ص) نيز طبق احاديث و اخبار فراوان و متعددي كه در منابع فريقين ، در اين باره (تربت حسين ) وارد شده است ، مقداري از تربت كربلا را كه جبرئيل براي آن حضرت آورده و گفته بود كه در اين سرزمين حسين شما به دست امتت ظالمانه شهيد خواهد شد، آن را مي بوسيدند و از آن استشمام كرده و بر آن اشك مي ريختند. اين تربت را به برخي از همراهانش نيز داده بود و توصيه فرموده بود كه آن را در شيشه اي قرارداده و نگه داري كنند. ائمه اطهار (ع) و شيعيان آنها نيز در طول تاريخ آن را بسيار مقدس شمرده و حرمت و قداست آن را نگاه مي داشته اند. در هنگام بيماري و گرفتاري ها نيز از آن براي شفا و رفع خطر استفاده مي نمودند.

اين تربت پاك و مقدس ، يادآور سلحشوري ها، قرباني ها، فداكاري ها، اخلاص ها و از خود گذشتگي هاي ابي عبدالله الحسين و نور چشمان و جگر گوشه هاي آن حضرت و اصحاب و ياران با وفاي اوست . تربت كربلا رمز شجاعت ، مناعت ،عبادت ، بندگي ، آزادي ،مروت و جوانمردي است .

موضوع مزبوري كه انتخاب نموده ام ، بنا به رعايت شرايط و نياز منطقه و كشور بوده است . لذا سعي نموده ام كه شمّه اي از فضايل تربت كربلا را بيان كنم و از قداست ، حرمت ،مزايا و ويژگي هاي آن بحث مختصري داشته باشم .