شايسته مي بينم كه در پايان مقاله از زيارتي كه امام (ع) در روز عاشورا انجام مي داد، نقل كنم : معاوية بن وهب مي گويد: روز عاشورا بر امام صادق (ع) وارد شدم . ديدم حضرت در محراب عبادت خود در حال سجده است . كنار حضرت نشستم . سجده حضرت خيلي طول كشيد. در حالي كه حضرت گريه مي كرد با خداي متعال اين گونه مناجات مي كرد: اللّهم يا من خصّنا باالكرامة و وعدنا الشفاعة و حملنا الرسالة و جعلنا و رثة الانبياء و خَتَم َ بنا الاقسَم السالفه و خصّنا با الوصية و اعطانا علم مامضي و ما بقي ؛ و قلب هاي مردم را دوست دار ما قرار دادي . مرا و برادرانم و زايران قبر اباعبدالله الحسين ؛ همان هاي كه اموال خود را در راه محبت آن حضرت مصرف مي كنند؛ خدايا همگي ما را ببخش .آنهايي كه جان هاي خودشان را از سر ميل دادند، به خاطر نيكي كردن به ما و به اميد رسيدن به آن پاداشي كه در خوبي كردن به ما در پيش خدا وجود دارد: اين كارها را انجام دادند، تا اين كه قلب پيامبر (ص) را خوشحال نمايند و اين كارها را انجام دادند تا اوامر ما را اجابت كرده باشند، تا بدين وسيله خشم در دل دشمنان ما ايجاد كرده باشند. همه اين كارها را كه كردند به خاطر رسيدن به رضوان خدا بود.خدا از طرف ما رضوان را نصيب آنها گرداند.... خدايا به آنها از بهترين چيزهايي كه آروزي رسيدن به آن را دارند عنايت كن ... خدايا دشمنان ما در آمدند پيروان ما به زيارت آن حضرت سخت گيري مي كردند ولي اين سخت گيريها مانع از آمدن آنها نشد، خدايا به اين صورتهاي كه در راه آمدن به زيارت قبر حضرت سيدالشهدا نور خورشيد آنها را تغيير داده است رحم كن ،آن صورتهاي كه روي خاك قبر امام حسين ماليده شده است .خدايا به آن چشم هايي كه از باب ترحّم بر ما گريه نموده اند رحم كن .خدايا به آن قلبهايي كه به خاطر ما محزون شدن رحم فرما.آن قلبهايي كه در آتش حزن ما سوختند....

معاوية بن وهب مي گويد:همين طور حضرت براي أهل ايمان دعا مي كرد.و هم چنين براي زائرين امام حسين در حاليكه در محراب عبادت خود قرار داشت . وقتي سرش را برداشت من پيش حضرت آمدم ، به حضرت سلام كردم ، وقتي كه خوب به چهره حضرت خيره شدم . ديدم رنگ حضرت پريده است ، حالش دگرگون شده ،محزون است ، و قطرات اشكش به گونه هاي آن حضرت جاري بود،مانند دانه هاي لؤلؤ تازه ، عرض كردم مولاي من خدا شما را نگرياند، براي چه گريه مي كنيد؟ چه باعث شده كه به اين حالت قرارگيريد؟ فرمود: آيا از اين روز غافل هستي ؟ آيا نميداني جدم امام حسين (ع) در اين روز به شهادت رسيده است . بعد من هم به خاطر حضرت گريه كردم و به خاطر حزن حضرت محزون شدم بعد عرض كردم مولاي من چه عملي در اين روز انجام دهم ؟ اي فرزند وهب امام حسين (ع) را از دور و نزديك زيارت كن .و در غم آن حضرت محزون باش و براي آن حضرت زياد اشك بريز. بعد وهب مي گويد به خدا سوگند من خيلي آرزو داشتم كه آن حضرت را زيارت كنم فرمود پس چه چيزي باعث شده كه تو را مانع شود از زيارت آن حضرت ؟ ابن وهب گفت من نميدانستم كه زيارت آن حضرت اين اندازه ثواب دارد تا اين كه دعاي شما را شنيدم فهميدم زيارت آن حضرت چقدر ثواب دارد بعد حضرت فرمود: اي فرزند وهب دعا كننده در حق زوار حسين در آسمان بيشتر از دعا كننده در حق زوار حسين (ع) در زمين است ، پس به تو باد كه مبادا زيارت آن حضرت را ترك كني به خاطر ترس از كسي ، هر كس زيارت آن حضرت را به خاطر ترس ترك كند حسرت را به دنبال دارد... بعد فرمود: اي فرزند وهب دوست نداري كه خدا تو را در بين كساني ببيند كه رسول خدا و اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسين و ساير ائمه در حق آنها دعا مي كنند... آيا دوست نداري از كساني باشي كه در روز قيامت رسول خدا با آنها مصافحه مي كند؟

اللّهم ارزقنا في الدنيا زيارت الحسين و في العقبي شفاعة الحسين (ع).