انسان اگر در رواياتي كه در باب زيارت امام حسين (ع) وارد شده است ، دقت كند،به اين حقيقت پي خواهد برد كه زيارت آن حضرت فضايل و بركات و آثار فراوان دارد.البته رواياتي كه راجع به اخلاص در زيارت آن حضرت ذكرش گذشت ، نيز اشاره به آن بركات و آثار داشت . مقصود در آن روايات ذكر اين بود كه لازم است زيارت آن حضرت با اخلاص انجام گيرد، اما رواياتي كه فقط به بركات و فضايل و آثار زيارت آن حضرت اشاره دارد، جداگانه مورد بحث و بررسي قرار مي گيرد.

امام صادق (ع) در حديثي خطاب به عاصم مي فرمايد: كسي كه زيارت كند حسين (ع) را در حالي كه مغموم باشد، خدا غم او را از بين مي برد و اگر فقير باشد،فقر او را از بين مي برد.اگر كسي مشكلي داشته باشد و از خدا بخواهد كه مشكل اش را برطرف كند، دعاي او مستجاب است . پس مبادا زيارت آن حضرت را رها كني .هر زمان به زيارت آن حضرت آمدي خداوند در برابر هر قدمي كه بر مي داري ، ده حسنه مي دهد و ده گناه از پرونده عملت محو مي شود. خداوند ثواب شهيدي كه خون اش در راه خدا ريخته مي شود به او مي دهد، پس مواظب باش كه زيارت آن حضرت از تو فوت نگردد.

در حديث ديگري ، امام صادق (ع) مي فرمايد: روزي امام حسين (ع) در بغل پيامبر خدا نشسته بود و پيامبر با او بازي مي كرد و مي خنديد. عايشه گفت : يا رسول الله چقدر به اين طفل مباهات مي كني ؟ پيامبر (ص) فرمود: چگونه او را دوست نداشته باشم و مباهات نكنم به او در حالي كه او ميوه دلم و نور چشمم مي باشد، امّا امت من او را خواهند كشت .هر كس او را بعد از شهادتش زيارت كند، خدا ثواب يك حج از حج هاي من به او خواهد داد. عايشه با تعجب پرسيد: يك حج از حج هاي شما، براي زوار حسين (ع) مي نويسد؟ حضرت فرمود: بله ، بلكه دو حج از حج هاي من . دوباره عايشه گفت : دو حج از حج هاي شما؟ فرمود: بله ، بلكه چهار حج از حج هاي من . همين طور حضرت بر ثواب آن مي افزود تا به 90 حج از حج هاي خود رساند. بعد حضرت فرمود: اي عايشه ، هر كسي اراده خيري داشته باشد، خداوند محبّت حسين (ع) را در قلب او قرار مي دهد و هر كسي حسين (ع) را با معرفت به حق او زيارت كند، خداوند نام او را در اعلي عليين با ملائكه مي نويسد.

باز امام صادق (ع) در روايتي مي فرمايد: كسي كه زيارت كند امام حسين (ع) را مانند كسي است كه هزار اسب را زين كرده براي جهاد در راه خدا. مانند كسي است كه خون خود را در راه خدا داده باشد و براي او در مقابل هر قدمي كه بر مي دارد و مي گذارد،آزاد كردن بنده از فرزندان اسماعيل است و نيز ثواب صد غزوه در ركاب يكي از پيامبران مرسل با دشمن ترين دشمن خدا به او مي دهد. وقتي كه زوار امام حسين (ع) جهاز سفرخود را بر مي دارد و راه مي افتد، اهل آسمان به آمدن اين زائر بشارت مي دهد و اگر از آن زاد سفر خود به كسي عطا كند، خداوند در برابر هر درهمي كه عطا مي كند يكي از حسنات را به او مي دهد و دو برابر آن چه انفاق كرده است ، جاي گزين مي كند و بلا را از آن زوار دورمي كند و در برابر هر درهمي كه در اين راه صرف مي كند، خدا هزار هزار هزار برابر به او مي دهد تا اين كه ده مرتبه كلمه هزار را تكرار كرد. بعد امام فرمود: خدا از او راضي مي شود و پيامبر در حق او دعا مي كند، وقتي كه از منزل خود خارج شد و ششصد فرشته از شش طرف او را همراهي مي كند، وقتي راه مي رود و قدم روي چيزي نمي گذارد، مگر اين كه آن شي ء در حق او دعا مي كند و خداوند در برابر هر قدمي كه بر مي دارد هزار حسنه به او مي دهد... اگر در حين راه رفتن از گرمي يا خستگي عرق كند از هر قطره عرق او هفتاد هزار فرشته خلق مي شود كه به جاي اين زوار تسبيح خدا را مي گويد و براي زوار امام حسين (ع) طلب آمرزش مي كند تا روز قيامت . آن لحظه كه از آب فرات براي انجام زيارت غسل مي كند و تمام گناهان او ريخته مي شود. پيامبر آنها را مورد خطاب قرار مي دهد كه بشارت مي دهم به شما كه در بهشت همراه من خواهيد بود.

اميرالمؤمنين نيز به آن ها مي فرمايد: من بر آورده شدن حاجت هاي شما راضمانت مي كنم و بلاي دنيا و آخرت از شما برداشته شده است . وقتي به كربلا نزديك شد، عده اي از ملائكه او را استقبال مي كنند، وقتي حرم امام حسين (ع) را زيارت كرد، حضرت به او نظر مي كند و در حق او دعا مي كند و از پدرش نيز مي خواهد كه او را ببخشد.... ملائكه در حق او دعا مي كنند و تمام انبيا نيز در حق او دعا مي كنند. وقتي از حرم امام حسين (ع) خواست خارج شود، عده اي از فرشتگان او را مشايعت مي كنند كه از جمله آن فرشتگان جبرييل و اسرافيل و ميكاييل است و آن زوار را مورد خطاب قرار مي دهند كه اي ولي خدا تو بخشيده شدي . و تو از حزب خدا و پيامبر خدا و اهل بيت آن حضرت هستي و هرگز باچشمانت آتش جهنم را نخواهي ديد. بعد منادي او را ندا مي دهد كه گوارا باد بر تو پاك بادبر تو بهشت . بعد از آن يك سال بعد يا دو سال بعد اگر از دنيا رفت يا بيشتر يا كمتر از دو سال و يك سال . اول كسي كه به زيارت او مي آيد، امام حسين است كه خودش فرمود: هركسي مرا زيارت كند، من او را بعد از مرگش زيارت خواهم كرد.

از اين روايت نكته هاي زيادي استفاده مي شود كه يكي از آن نكات اين است كه كسي خيال نكند اگر در راه زيارت امام حسين (ع) چيزي از اموال دنيا خرج كرد، از مالش كم مي شود، اما قطعاً جبران مي شود و چند برابر آن چه مصرف كرده براي او جايگزين مي شود.

باز در جاي ديگر امام صادق (ع) مي فرمايد: وقتي روز قيامت مي شود، منادي ندا مي كند كه زوار حسين بن علي كجاهستند؟ عده اي از مردم به پا مي خيزند كه از شمارش آنها ديگران غير از خدا عاجزند، به آنها گفته مي شود هدف شما از زيارت امام حسين (ع) چه بود؟ مي گويند: به خاطر محبت پيامبر و علي و فاطمه و رحمت خدا. به آنها گفته مي شود اين ها پيامبر و علي و فاطمه و حسن و حسين هستند، پس به آنها ملحق شويد.شما در درجه آنها با آنها هستيد. به آنها گفته مي شود برويد زير پرچم رسول خدا قراربگيريد. آنها مي آيند در سايه آن پرچم قرار مي گيرند در حالي كه در دست علي است . اين در حالي است كه خدا به وجود اين زائرين به حاملين عرش خود و ملائكه مقربين خود مباهات مي كند و به آنها مي گويد: آيا نمي بيند زوار قبر حسين (ع) را در حالي كه با اشتياق به زيارتش آمده بودند.

شاعري به نام حماد العدوي شعر جالبي دارد كه ذكرش خالي از لطف نخواهد بود.



لو دري زائر الحسين بما أوجبه ذوالجلال للزوار

فله عفوه و رضوانه عنهم و حط الذنوب و الاوزار



و تناديهم الملائك قد أعطيتم الامن من عذاب النار

و يقول الاله جبل اسمه الاعلي لمن يهبطون في الاخبار



بشرّوهم بأنهم أليائي في أماني و ذمّتي و جواري

و خُطاهم ممسوبتة ٌ حسنات ٍ و خَطاهم عفوٌ من الغفّار



و عليه اخلاف ٌ ما أنفقوه الضّعْف من درهم ٍ و دينار

فاذا زرتَه ُ فَزُره ُ بأخبات ٍ و سيِك خشَية ٍ ووقار



و ارع ُ من يسمع الدعا من الزائر في جهرة ٍ و في اِسوار

ويردّ الجواب اذهو حي ٌّ لم يمتعند ربّه القهّار



ثم طَف حول قبره و التتَم تربته قبرٍ معظّم المقدار

فيه ريحانة ُ النبي ّ دمي حسين ذلك الطهر خامس الاطهار



مي گويد: اگر زائر امام حسين (ع) مي دانست كه خداوند ذوالجلال چه چيزي براي زائر امام حسين واجب كرده است ؟ آن چه خداوند به زوارش داده است بخشش و رضوان ،چشم پوشي از گناه ورزي است . فرشته ها آنها را مورد خطاب قرار مي دهند كه به شما اَمن از عذاب آتش جهنّم داده شده است . خداوند جل ّ جلاله مي فرمايد: اين مقام براي كسي است كه عظمت و فضيلت آن ها در اخبار داده شده است .

بشارت بده به آنها كه آنهااوليايي هستند و در امان من هستند و در ذمه وجودي من قرار دادند و در برابر هرگام آنها چندين حسنه داده مي شود و لغزش آنها از جانب خدامورد عفو قرار گرفته است و آن چه آنها از درهم و دينار در اين راه صرف كردند، چندين برابر جايگزين مي شود. وقتي آن حضرت را زيارت مي كني با تواضع و خشيت و وقار زيارت كن .

و بخواه از كسي كه خواستن را از زائر خود مي شنود چه آهسته بخواند و چه بلند و جواب را مي دهد چون او زنده است در نزد پروردگار قهّار و نمرده است .

بعد طواف كن در دور آن قبر حضرت و خود را به آن تربتي كه خيلي با ارزش است ،نزديك كن . قبري كه در آن ريحانه پيامبر، حسين ، همان پاكي كه پنجم پاكان است ،دفن است .

خيلي مناسب است كه در اين بخش آن جريان جالبي را كه مرحوم مجلس در بحار الانوار از كامل الزيارات نقل مي كند،يادآوري كنم .

ابن حمزه مي گويد: من در اواخر دوران بني مروان مخفيانه به زيارت قبر امام حسين (ع) رفتم كه اهل شام اطلاع پيدا نكنند. وقتي به كربلا رسيدم ، در يك ناحيه مخفي شدم ، تا نصف شب شد. بعد به زيارت قبر امام حسين (ع) رفتم . نزديك قبر مطهر حضرت شدم . مردي به من نزديك شد. گفت : برو از اين جا تو أجرت را گرفتي و به قبر نمي رسي . با ناراحتي برگشتم . نزديك بود فجر طلوع كند. دوباره به طرف قبر رفتم . وقتي نزديك شدم مردي پيش من آمد و گفت : اي فلاني تو نمي تواني به قبر برسي . به او گفتم :خدا مرا ببخشيد. چرا نمي توانم برسم ؟ در حالي كه من از كوفه آمدم به قصد زيارت آن حضرت و چيزي هم بين من و آن حضرت حايل و مانع نيست . خدا تو را عافيت بدارد،مي ترسم صبح شود و اهل شام مرا بكشند. بعد آن مرد به من گفت : لحظه اي صبر كن ، موسي بن عمران از خدا خواسته كه به او اذن زيارت امام حسين (ع) را بدهد و خدا نيز اذن داده و الان او از آسمان به زمين آمده ، در حالي كه هفتاد هزار فرشته همراه او هستند و آنها به آسمان بر مي گردند، مي گويد من به او گفتم خدا تو را عافيت بدارد. تو كه هستي ؟ گفت : من از فرشتگان هستم كه مشغول پاسداري از حرم امام حسين هستم و براي زوار امام حسين (ع) طلب استغفار مي كنم . آن مرد مي گويد: نزديك بود عقلم نسبت به آن چه كه شنيده بودم ، پرواز كند تا اين كه فجر طلوع كرد. ديدم هيچ كس بين من و قبر حايل نيست ، نزديك شدم به حضرت سلام دادم و نماز صبح را در حرم حضرت خواندم و سريع برگشتم از ترس اهل شام .

آن چه از اين روايت استفاده مي شود اين است كه همگان زوار قبر حسين (ع) هستند اعم از انسان ها و فرشته ها و همه موجودات . لذا شاعر مي گويد:



قبورٌ عليها النور يزهو و عندها

صعودلا ملاك اسماء و نزول



اشاره دارد به قبور امام حسين و ياران و جوانان كه نور آنها را در برگرفته است وملائكه الهي بالا مي روند و پايين مي آيند.