عبارت از اين است كه استاد محدث، طالب علم حديث را آگاه مي كند كه اين كتاب و يا اين حديث، روايت او است و يا از فلاني شنيده است، بدون اينكه بگويد: اروه عني آنرا از طريق من روايت كن، يا: أذنت لك في روايته، و مانند آن. در جواز روايت اين مورد دو نظر موافق و مخالف وجود دارد.