آن در صورتي است كه استاد محدث براي شخص غائب و يا حاضري به خط خود حديثي را بنويسد، و يا به شخص مورد اطمينان و ثقه اش اجازه دهد تا براي او بنويسد. و آن بر دو قسم است:

الف. چنين نوشته اي همراه با اجازه باشد كه او مي نويسد: اجزت لك ما كتبته لك، يا: كتبت به اليك) و همانند آن، كه مفهوم اجازه را برساند. اين نوع در صحت و قوت همانند مناوله همراه با اجازه است.

ب. بدون اجازه، كه در مجاز بودن و يا نبودن روايت آن اختلاف است.